idzie zima

wszystkie  liście opadły

wieczór zimą przybrany

za oknami pierzynę rozkłada

dzień tak krótki jak nóż

szyby maluje mróz

co mam robić – jedna jest rada

przy kominku rozgrzanym

rozpalonym nad ranem

siadam sobie w fotelu wygodnym

 zapominam że przyszły już chłody

biorę łyczek gorącej herbaty

w ręku książka „Dzieci Arbatu”

bardzo dobra lektura

sięgająca za Ural

o studentach z dawnej epoki

zawsze warto przeczytać

i się dłużej zatrzymać

bo historia kołem się toczy

Bardzo udany wiersz,  moim skromnym zdaniem.  

Dziękuję Evi.

Czyżbyś lubiła Rybakowa.

Pozdrawiam

Nie wiem,  czy aż lubiła,  ale Dzieci Arbatu kilka lat temu przeczytalam. Pozdrawiam 

Witaj Andrzeju -  gdzie ta zima gdzie ten mróz -  u mnie go nie widać.

Ale może na Święta zdąży.

                                                                                                                                       Pozd.

cos z rytmu wypadłem tylko nie wiem czy to był twój zamysł czy jakoś feler sie trafił

Podoba się. Cóż więcej dodać?...

zatrzymana chwila w dobrym miescu ( ach kominek)w zimowy czas i pochwała książki , tu konkretnej , ale myślę , że też tak w  ogóle, miły wiersz , dobre rymy

pozdrawiam Kredens

Od czwartku drzewa w ogrodzie ubrały śnieżne szlafroki i do dziś ich nie zrzuciły.

A gdzie

Poniżej Gdańska

w Pręgowie.

Pozdrawiam

Zamysł.

Dzięki Marcinie za wizytę.

Pozdr,

Dziękuję Joasiu.

Pozdrawiam

Dziękuję .

Kredens nigdy nie jest stary . 

Po prostu z wiekiem jest bardziej cenny i atrakcyjny.

Mam w piwnicy Ludwika, z roku na rok jego wartość rośnie.

Pozdrawiam

.

I znów zaskoczy drogowców 

Fajny wiersz ;) 

Ależ piękny wiersz, z klimatem, jak ja lubię takie momenty, które tu opisałeś i dokładnie tak robię, tylko zamiast książki, to ostatnimi laty coraz częściej - tablet. Pozdrawiam:)