... (tak bardzo chce)

tak bardzo chce
że bez wahania
rzuci się w iluzję

najedzony nie zrozumie
widma
głodny zobaczy
oazę

Ekstra :-) 

czasem iluzja zdaje się być prawdą.... a to wszystko z powodu wspomnianego "chcenia" ;)

Betko, no to jest b. dobry tekst.    Justyna. 

Koment instant. Dzięki :D

Taki był przekaz, znaczy zrozumiały :)

Co za wieczór głasków ;) 

Kłaniam się nisko moim czytelnikom. bb

Wczytałam się głębiej, to jest , betko, baaaaaaaaaaaardzo dobry tekst. 

Lubię to słowo. Spokojnego wieczoru. J. 

Krótko i dobitnie! 

pozdr.

 Dziwić nie  powinny podobne komentarze, gdyż dryg do pisania waćpannna ma, a tekst również wpisuje się w moje klimaty.

Miłego dnia 

:)))))))))))))

Zajrzałam na Twój profil i znalazłam się pod treścią, którą trzeba pochwalić. Nigdy tu nie zaglądam,  brak czasu.

Pozdrawiam, Beto.

Zgrabnie i nieźle! Nawet bardzo. Choć musiałam to przeżuć kilka razy, jakbym stała przed jakimś równaniem, bo nie mogłam umiejscowić iksów i igreków, żeby miało to logiczny ciąg. Bo schemat z wiersza nie jest uniwersum wszystkiego. Dopiero jak olśniło, to wszystko się zgrało. I mogę powtórzyć za drugim komentarzem Justyny:) i nie chodzi o słabość do 'widma';) 

Lu,

to ładne i trafne porównanie do równania z iskami i igrekami. Dokładnie tak jest, choć pisałam nieświadomie. 
Ale schemat z wiersza jest uniwersum (psychologicznym). To jak wyprowadzony wzór na deficyt (i sposób postrzegania "rzeczywistości").

Ściskam ciepło,

bb

Powtórzę za Wiesławem: krótko i dobitnie. Serdeczności:)

Maryś, 

nie wiem czy mam kompetencje, naturę poety,

nie wiem czy to poezja i czy mogę ją tak pisać, ale bywam często - do bólu - konkretna.

Mało romantycznie - taka uroda. 

Ściskam, bb

Droga Beciu, nie mam kompetencji do aż tak głębokiego wnikania w duszę drugiej osoby, sama czujesz jak jest, słuchaj swojej intuicji, to jest wewnętrzny kompas prawdy o nas samych, nigdy nie okłamuje. Posiadasz specyficzny, indywidualny własny styl wyrażania emocji poprzez poezję, przyznam, że niekiedy błędnie pojmuję Twoje przekazy, dopiero po kolejnym przeczytaniu, wpadam na tryb właściwego myślenia. Masz swój wewnętrzny świat, swój styl pisania i tak trzymaj, to sprawia, że jesteś wyjątkowa, niepowtarzalna, wyróżniająca się z tłumu. Kocham takie osoby. Buziaki:)

W sumie tak, w kwestii deficytu się zgadza. Deficytu akceptacji, bliskości, miłości, przyjaźni, czy potrzeby choćby towarzystwa .. Łatwo wtedy dać się podejść, czy oszukać samych siebie. Widzisz, ja chwilę 'błądziłam' w ułożeniu sobie wiersza, bo podstawiałam swoje aktualne potrzeby, które akurat pod ten wzór nie pasowały. Ale to potrzeby, nie deficyty, niewielka ale jednak - różnica;)