Ognisko

Lubię siedzieć przy ogniu

naprzeciw obcych mi twarzy;

czytać z oczu przygody,

oglądać inne miraże.

Lubię siedzieć przy ogniu,

chleb swój na kiju rumienić;

patrzeć na zachód słońca

przy dźwiękach z odległej ziemi.

Ref.

Człowiek przychodzi wieczorem

z tobołem niepewnych skojarzeń;

rankiem wybywa szczęśliwy

z siłą, wspomnieniem w darze.

Lubię siedzieć przy ogniu

wspólnym i drewna dokładać.

Jedno słowo na wejściu

i jakbyś miał już sąsiada.

ref.

Lubię siedzieć przy ogniu

pieca, gdy siąpi na dworze.

Ciepłą podać herbatę,

snuć tęsknotę za morzem.

ref.

Lubię siedzieć przy ogniu,

gdy niknie światło płomieni

i ktoś sączy opowieść -

my razem kręgiem złączeni.

ref.

16.08.2018

Też lubię :)

Spodobała mi się Twoja ognista piosnka,

szczególnie:

ten fragment na mnie silnie zadziałał,

zobaczyłam ognisko, iskry z niego padające,

usłyszałam trzaski dobywające się z niego, poczułam zapach wilgotnej ziemi o zmierzchu.

Jedną uwagę bym miała, za pozwoleniem:

osobiście napisałabym "drewna dokładać".

Pozdrawiam - a jakże - ogniście :)

Cieszę się :) Uznałem, że Twoja uwaga jest słuszna. 

Pisałem tekst w górach, gdzie ogniska rzeczywiście jednoczą ludzi o podobnych zainteresowaniach i nastawieniu. 

Pozdrawiam :)

Ujmująca piękna piosenka i niezwykle klimatyczna-bardzo mi się podoba:pozdrawiam

Cieszę się bardzo, Karenko :) Góry i ogniska towarzyskie mają swój wdzięk. 

Ładna piosenka

Pozdrawiam :)

Zgrabne, działa, melodyjne.

Dziękuję Panom pięknie :)