Krótka historia o miłości

Powiedział - "jestem Krzysztof".
Tak zaczyna się nasza historia
Samo z siebie tak wyszło,
że odparła mu "miło mi - Wiktoria".

Potem razem usiedli
na ławeczce w romantycznym parku.
Wspólnie paluszki zjedli,
wypijając w zadumie po browarku.

Pogadali o życiu,
o przeszłości, planach i pogodzie.
I przy zgodnym serc biciu;
tak zwyczajnie, zakochali się w sobie.

Była to piękna miłość.
Pełna wzruszeń, ciepła i nadziei.
Wspólną widzieli przyszłość
wierząc, że karma się nigdy nie zmieni.

Ich wiara była ślepa
Chłonęli dobro, ich świat był piękny,
lecz cechą jest człowieka,
że jest omylny i popełnia błędy.

Pewnej przeklęte nocy
nastąpił koniec, czar nagle prysnął.
Krzysztof tak prosto w oczy
wyznał Wiktorii, że przespał się z Izką.

Zbędne stały się słowa
Wzięła brzytwę i wybiegła cicho
Nie ważne, że żałował
i zarzekał, że naprawić chce wszystko.

Tam gdzie się poznawali
Na tej ławeczce w podmiejskim parku,
Wśród pachnących konwalii
Dwóch przechodniów odnalazło ją martwą