2.

i tak już będzie
że pokraczny świt
blaskiem zbroczonym odkorkuje list
ten niewysłany w trzewia zbladłej nocy
tylko dlatego że nie stało krwi

i tak już będzie
że koszmaru pięść
lawą narodzin rozloduje sieć
zbrojnych w kostnicę szpiclów codzienności

i tak już będzie
nic

Coś w tym jest :)

Pozdrawiam :)

Witam -  wystraszył mnie ten wiersz więc uciekam nie moja bajka.

                                                                                                                               Pozd.

ja tam często mam ponure myśli jak wstaję ;-) Po to właśnie cżłowiek udomowił psa aby podczas porannego spaceru nastroić się pozytywnie ;-)

Moim zdaniem zbyt wiele tu metafor, w których gubi się sens. Do odchudzenia :)