O rytmie w wierszu

Może ktoś w sposób prosty napisze o rytmie w wierszu.

Bo to nie jest takie proste :-)

Dziękuję.

Polman, to napisz, ja się nie znam:) bardzo chętnie poczytam. 

Co to ?

Problem w tym, ze ja też się nie znam :-)

Kiedyś próbowałem o tym poczytać, ale mnie to mnie przerosło.

Dlatego szukam czegoś przystępnie napisanego.

Myślę, że jaka by nie była teoria i ile byś ją wbił do głowy, to i tak wewnętrzne, indywidualne poczucie rytmu jest potrzebne, gdy tego nie czujesz, to żadna teoria nie pomoże, ale jak czujesz rytm, to dawka teorii nie zaszkodzi.

To jest taki przykład tekstu w tym temacie, który mnie przerósł :-)

Najprostsze wyjaśnienie, jakie znalazłem w sieci:

...

RYTM - to powtarzanie pewnych elementów w stałych odstępach. Rytm wiersza mogą tworzyć:

-stała liczba sylab

-układ rymów

-podobne rozłożenie sylab akcentowanych w wersie

-powtórzenia

-refren.

Podstawowa jednostką rytmu w wierszu jest wers /linijka wiersza/

...

To wszystko można z łatwością znaleźć u wujka Gugla ...

Pozdrawiam

Jeśli ktoś natknął się na jakiś  tekst, który  prosto i fachowo traktuje ten temat, nich go tu pokaże.

Pozdrawiam.

Już Ci pisałem nieco wyżej, że wszystko to można bez trudu znaleźć w Googlach - trzeba tylko odrobinę chęci. Mnie wystarczyło zaledwie kilkanaście sekund, aby odszukać następne wskazówki - tym razem z przykładami. Podaję link adresowy, bo przecież całości tutaj nie będę wklejał. Wejdź tam i sobie poczytaj - skopiuj - zapisz gdzieś w notatniku ... Oto link:

Z grubsza - polecam wyjść od wersyfikacji. Następnie zagłębić się w tematykę wierszy sylabicznych i sylabotonicznych - tu będzie najtrudniej. Jak ogarnie się te dwa aspekty, to już będzie łatwiej 

Komuś, kto chce poznać tajniki wiersza od podstaw, Twoje fachowe określenia typu "wersyfikacja" - "sylabiczne" a przy nich "sylabotoniczne" odbiorą jedynie chęć zgłębiania tematu. Piszę to z doświadczenia z całkowicie innym gatunkiem twórczości, jakim jest poradnik o CB radiach, który jakiś czas prowadziłem. Nadal istnieje w sieci pod adresem: 

- i tam w słowie wstępnym zaznaczyłem, że ... sam poczytaj, jeśli masz ochotę 

@bronmus45 

podałem hasła kluczowe do google jedynie, a poradniki pisane są i tak językiem niezrozumiałym. Trzeba przez to przebrnąć, oswoić, czytając naście razy. W końcu, dla gorliwców, stanie się zrozumiałe. 

Zgadza się, lecz jeśli ja w swoim poradniku o CB radiach zacząłbym szastać nazwami podzespołów elektronicznych - a inni tak robią - to by mnie po prostu wyśmiano ... Jeszcze raz namawiam zaglądnij pod wskazany adres - wystarczy tam przeczytać kilka pierwszych zdań (pisanych wiele lat temu), aby zrozumieć, o co mi się rozchodzi.

Pozdrawiam

A skąd wzięła się moja refleksja nad rytmem.

Kilka dni temu pomyślałem, by odrobinę zmienić tekst piosenki Voo Voo.

I wtedy poczułem potęgę rytmu i jak niewiele o tym wiem.

Może to, co teraz napiszę jest naiwne. Mam taki pomysł.

Aby zmierzyć się z rytmem, spróbuj zastąpić te słowa Szymborskiej swoimi

(jest to przykład wiersza sylabotonicznego):

Żaden dzień się nie powtórzy, 
nie ma dwóch podobnych nocy, 
dwóch tych samych pocałunków, 
dwóch jednakich spojrzeń w oczy. 

Wczoraj, kiedy twoje imię 
ktoś wymówił przy mnie głośno, 
tak mi było, jakby róża 
przez otwarte wpadła okno. 
 

Dla ułatwienia piosenka Łucji Prus:

Możesz się pochwalić swoim tekstem :-)

Było łatwo?

to już nie mnie oceniać, tylko niepotrzebnie utrudniłem sobie zadanie z rymami abab. U Szymborskiej jest abcb. :)

To jest ten sam  wiersz w dwu wersjach.

"wiara_2" to nowa wersja wiersza wcześniej publikowanego  "wiara".

"wiara_2" jest napisana 8-zgłoskowcem ze średniówką po sylabie 4 (celem poprawy rytmu).

Czy to było warte zachodu?

Wiara_2 

Zdarzyło się dnia tamtego

że idąc do domu swego

umęczony już tak bardzo

żarem wielkim dnia letniego

spotkałem tu oto Pana

ledwo będąc krok od celu

którego co dnia widuję

gdy nam sprząta na osiedlu

nieomal  tej samej chwili

u uchylonych drzwi  bloku

stanęła nasza sąsiadka

co niosła wór śmieci w ręku

gdy sąsiadka przy nim była

wtedy tak do niej powiedział:

 „do wózka to Pani mi da

  ja idę  do kontenera”

sąsiadka tych to jego słów

jak myślę nie usłyszała

i tak idąc własną drogą

sama worek wynieść chciała

Pan tym nieco zaskoczony

rękami do niej zamachał

zrobił też ku niej pół kroku

i pomocy swej poniechał

osłupiały wtedy stanąłem

ja Polak, co mu zlecono

by normę homo pawłowicz

w nim zaintrodukowano

ale jutro już, już z rana

gdy już minie osłupienie

znajdę  Pana na  ulicy

z podzięką za ocalenie

bo powróciła do mnie wiara

że ktoś we mnie ujrzy brata

że może być jedna prawda

że nas już nie dzieli  krata

moje prośby też przekażę

by Pan lekcję tą powtórzył

marszałkom dla prezydenta

a też wózka nam użyczył

byśmy na nim tych powieźli

tam gdzie dla nich słuszne miejsce

tych wszystkich, którzy nam wiarę

tą okrutnie odbierali

wiara 

dnia pewnego wracając

z działki do domu swojego,

byłem bardzo umęczony

żarem dnia letniego

spotkałem wtenczas Pana,

ledwo kroków kilka od celu,

sprzątającego, jak dnia każdego,

ulicę na słupskim osiedlu

w tejże samej minucie,

w drzwiach naszego bloku,

zobaczyłem z góry sąsiadkę,

trzymała ona worek w ręku

gdy szła tuż obok niego,

on do niej to powiedział:

„Pani  położy śmieci w wózku,

ja odwiozę je do kontenera”

sąsiadka owych słów,

ja myślę, nie dosłyszała,

bo dalej swoją drogą

z workiem maszerowała

Pan zaskoczony nieco,

ręką ku niej machnął

a potem zrobił ku niej pół kroku,

nim pomocy zaniechał

 

stanąłem wtedy osłupiały,

ja Polak, który dnia każdego

Polską Normą homo pawłowicz

jestem introdukowany

ale już jutro, już z rana,

gdy minie moje osłupienie,

odnajdę  Pana na mojej ulicy

by podziękować mu za ocalenie

bo powróciła do mnie wiara,

że ktoś spojrzy na mnie jak na brata,

że prawdy mogą być jednakie,

że nas nie dzieli nienawiści krata

te moje prośby też przekażę,

by Pan lekcję tą powtórzył

panom marszałkom i dla prezydenta

a wózka swego kiedyś nam użyczył

 

byśmy na nim tych powieźli,

tam gdzie dla nich słuszne miejsce

tych wszystkich , którzy kiedyś

nam wiarę tą okrutnie odbierali

Moim skromnym zdaniem, za wiele ten, tego tych, nich, tam.

Zdaję sobie sprawę, że bardzo pilnowałeś rytmu, stąd tak wiele jednosylabowych wyrazów.

proponowałabym jeszcze popracować.

Powodzenia :)

Bardzo dziękuję za Twoje uwagi.

Popatrzę jeszcze na tekst.

Moje wrażenie na ta chwilę jest takie, że pisząc 8-zgłoskowcem ze średniówką po sylabie 4 , chodzimy na bardzo krótkim łańcuchu.

Pozdrawiam :-)

Możesz pisać trzynastozgłoskowcem, dziewięciozgłoskowcem, jeszcze inaczej, jak tam sobie chcesz. Chodziło przecież tylko o nauczenie się tego jak pisać rytmicznie. Możesz pisać naprzemiennie.

Jeden wers ósemką, następny piątką itd.

Rytm wiersza podobny jest trochę do tańca. Można się gibać w tańcu 1/1, a można wymyślać kroki i powtarzać w określonych układach i sekwencjach. Zauważyłeś już, że do niektórych tekstów można dopisać nuty.

Najprościej napisać nowy tekst do jakiejś  łatwej, Tobie dobrze znanej piosenki. Ten nowy napisany przez Ciebie tekst będzie rytmicznym wierszem. Np.

Gdzie strumyk płynie z wolna, 7

rozsiewa zioła maj 6

Stokrotka rosła polna 7

a nad nią szumiał gaj 6

Można to samo  zapisać w innej wersyfikacji,

a rytm i tak się nie zmieni.

Gdy strumyk płynie z wolna, rozsiewa zioła maj

Stokrotka rosła polna, a nad nią szumiał gaj.

Wtem harcerz idzie z wolna, stokrotko witam cię

twój urok mnie zachwyca, czy chcesz być mą czy nie?

Teraz jest trzynastozgłoskowcem. Rytmu pilnuje średniówka.

Ufff... inaczej już nie potrafię, sorry :(