Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

O rytmie w wierszu


Polman

Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To najnowsza wersja Wiara_2

 

Wiara_2 

 

zdarzyło się lata tego

iż idąc do domu swego

na obiad i by odpocząć

od upału dnia skwarnego

  

spotkałem tak oto pana

ledwo będąc krok od celu

którego co dnia widuję

gdy nam sprząta na osiedlu

 

nieomal  tej samej chwili

u uchylonych drzwi  bloku

stanęła nasza sąsiadka

co niosła wór śmieci w ręku

 

gdy sąsiadka przy nim była

wtedy tak do niej powiedział:

 „do wózka to Pani mi da

 bo jadę  do kontenera”

 

sąsiadka, to ja przypuszczam 

słów do niej nie usłyszała

i wciąż idąc własną drogą

sama worek wynieść chciała

 

pan tym nieco zaskoczony

rękami do niej pomachał

zrobił też ku niej pół kroku

tak pomocy swej zaniechał

 

osłupiały wtedy stanąłem

ja Polak, co mu zlecono

by normę homo pawłowicz

w nim zaintrodukowano

  

ale jutro już, już z rana

gdy już minie osłupienie

znajdę  pana na  ulicy

z podzięką za ocalenie

  

bo powróciła do mnie wiara

że ktoś we mnie ujrzy brata

że może być jedna prawda

że nas już nie dzieli  krata

 

moje prośby też przekażę

by pan lekcję tą powtórzył

marszałkom dla prezydenta

a też wózka nam użyczył

 

byśmy na nim tych powieźli

tam gdzie dla nich słuszne miejsce

tych wszystkich, którzy nam wiarę

tą okrutnie odebrali

 

Myślę, że na rytm wiersza mają wpływ: ilość zgłosek w wierszu, średniówka ale również zachowanie 

układu akcentów w ramach wiersza. To ostatnie ma ogromne znaczenie.

To jest ten przykład, który przywołałaś w Twoim komentarzu:

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zgłoski akcentowane mają stałe niezmienne położenie.

Pozdrawiam :-)

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Psia kostka, chyba nie dam rady. Zabijesz mnie, a w najlepszym przypadku znienawidzisz.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Po co i na co tu oto? Nic nie wnosi, jeśli idzie o treść.

Moim zdaniem to nic innego jak wata, która jest tylko po to, żeby było osiem sylab.

Spotkałem Pana

Podczas czytania, aż mi się cisnęło na myśl

Alleluja, bo piszesz wielkiej litery Pana (nie wiem dlaczego) więc natychmiast przyszedł mi na myśl Bóg. Tymczasem piszesz o pewnym gościu.

Jest w j. polskim podmiot domyślny. Wystarczy napisać

idę do kontenera, bez ja, bo każdy czytający, wie, że to Ty

Nie wystarczy

tych słów

lub

jego słów?

 

Miałabym jeszcze więcej, ot choćby układ rymów.

Pierwsza zwrotka odstaje od pozostałych. Rymy nie występują w identycznych miejscach.

Wiesz co?

Może daj ten wiersz na warsztat, może przyjdą koleżanki i koledzy, bardziej pomogą.

 

Jeśli już się tak znasz na stopach akcentowych, jak wyżej zaprezentowałeś, to nie powinieneś mieć żadnego problemu z napisaniem rytmicznego wiersza.

Rozpisałeś tę piosenkę jak sylabotonik.

 

Pozdrawiam :)

 

Edytowane przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zmęczył mnie okrutnie ten ,remont'

Nie mam więcej pomysłów. Przepraszam, nadal nie leży jak bym chciała.

Dałabym go na Warsztat z tytułem roboczym:

Pomóżcie proszę! Jest na tym portalu kilkoro poetów rymujących, może zreanimują Twój wiersz.

Adrenalina, defibrylator - sama nie wiem.

A może zapakują do szuflady, żeby trochę poleżał, jak w szpitalu.

Jestem także za okrojeniem treści. Np. mało istotna jest wzmianka o tym że było gorąco, szedłeś do domu swego odpocząć i na obiad.

Nie mogę więcej marudzić, bo mnie przeklniesz.

:)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Tu jest jakiś błąd. W ostatnim wierszu zapisu jest 7 zgłosek nieakcentowanych. To nie jest możliwe.  Nawet jeśli to wyrazy jednosylabowe z przeważającą ilością zaimków i przyimków, to poukładałyby się w zestroje. A jeśli całość, to dwa dłuuuuugie słowa, to powinny być zaznaczone akcenty poboczne, ale to nie jest możliwe. 

Edytowane przez Patryk Robacha (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czasami warto robić remonty.

Po tych tu moich już tak nie szczerzą na mnie zębów jamb, trochej, daktyl, amfibrach ...

I jest fajne. Jak się rozwidni, to skoczę do sklepu za oknem, zdobędę dobre piwko

i ja amator_panisko posłucham w nagrodę po zakończonym remoncie

Mistrza rytmu w temacie jak to było latem :-)

 

 

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 4 tygodnie później...

I coś jeszcze w rytmie.

 

nikt nam czasu nie zawróci

 

nikt nam czasu nie zawróci

by naprawić co zniszczymy

bezlitosnym los nam wtedy

to udręką czym wzgardzimy

 

darów nie dał nikt wiecznymi

by ich nie pilnować z troską

co dziś słabym to wspieramy

co nam dane z łaską boską

 

kiedy błyski z twoich oczu

nie rozświetlą mi dziś mroku

daj mi dłonie weź me słowa

tak przeminie pustka zmroku

 

znów stoimy za sterami

naszych łodzi klasy "wolni"

gdy złożymy nasze dłonie

Bóg nam ześle blask latarni

 

nikt nam czasu nie zawróci

by naprawić co zniszczymy

bezlitosnym los nam wtedy

to udręką czym wzgardzimy

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

I jeszcze jedna próba.

Troszkę w drugiej zwrotce  rytm jest nieco inny.

 

Litania do lepszego świata    

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ujrzałem wózek pełen rzeczy                          

Obok nie było mu włodarza...

Człowieka - on tu był nędzarzem                    

On przeżył – taki los szczęściarza

 

Dziś z zadumą  patrzę na ten dziwny obraz                          

W szybie czterokołowego dobrobytu

Gdy nawigację ustawioną mam w wierze

By żyć w spokoju a i z drobiną szyku

 

Lecz myśl ta cicho wraca do mnie                    

Myśl tak natrętna co przeraża                       

Że  kiedyś znów u wózka dyszla             

Ujrzymy świeżą twarz nędzarza

          

Piszę dziś słowa tej litanii                                

By myśl tą wstrętną w dal odprawić  

Litanii do lepszego świata    

Chcąc odrobinę świat poprawić                 

 

Gdy chociaż linię z tej litanii                 

Co dnia darujesz dobru świata

Tak sercu Twoim może wzrosnąć       

Codzienna troska o los świata 

 

Litania do lepszego świata

 

nie będę marnował żywności, dla lepszego świata

wyłączę zbędną żarówkę, dla lepszego świata

nie wyrzucę śmieci w lesie, dla lepszego świata

nie wyrzucę baterii do kosza, dla lepszego świata

zamienię choć kilka słów ze samotnym sąsiadem, dla lepszego świata

będę dla wszystkich dziś życzliwy, dla lepszego świata

pozmywam dziś naczynia, dla lepszego świata

pochwalę ciebie, gdy coś ci się uda, dla lepszego świata

będę stał po stronie prawdy, dla lepszego świata

będę się starał lepiej zrozumieć świat, dla lepszego świata

będę odpowiedzialnie uczestniczył w życiu społecznym, dla lepszego świata

nie przejdę obojętny obok skrzywdzonego, dla lepszego świata

będę wspierał ludzi w potrzebie, dla lepszego świata

nie będę przyczyną cierpienia zwierząt, dla lepszego świata

nie pojadę dziś samochodem, pójdę pieszo lub pojadę rowerem, dla lepszego świata

nie będę palił śmieci w piecu, dla lepszego świata

...                                                , dla lepszego świata

 

 

Zwrotki 1, 3, 4, 5 są napisane dziewięciozgłoskowcem.

Natomiast zwrotka 2 jest napisana dwunastozgłoskowcem.

 

Zauważam, że zwrotki te różnią się  odczuciem ich rytmu.

W zwrotce drugiej jest troszkę zadumy, refleksji.

Dłuższy wiersz temu założeniu, moim zadaniem, służy.

 

Zwrotki napisane ośmiozgłoskowcem mają szybszy rytm i są bardziej wartkie.

Czujesz coś podobnego?

 

 

 

 

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 3 tygodnie później...

Jakiś czas patrzę na problem rytmu w wierszu.

Mogę już powiedzieć, że stało się to dla mnie ważnym.

Gdy dzisiaj zaczynam jakiś nowy tekst, to struktura tego tekstu jest dla mnie bardzo istotna.

Przede wszystkim mam potrzebę, aby zachować ilość zgłosek, średniówkę.

Ciekawe jest to, że łatwiej mi zrezygnować z rymu, niż z tych rzeczy, o których pisałem wcześniej.

Zauważyłem też, że teksty o mniejszej liczbie zgłosek w linii są bardziej dynamiczne.

Te o większej liczbie zgłosek służą lepiej tematom refleksyjnym i melancholijnym.

 

Gdym siebie dziś zapytał, czy warto było, to odpowiem:

 

Bardzo warto było!

 

To jest bardzo dobre doświadczenie, świetny trening.

Dziś nowy tekst powstaje o wiele szybciej.

A czy jest lepszy?

Sam oceń.

 

To jeszcze jedna moja próba:

 

W HURTOWNI SŁÓW

 

przed bramą hurtowni słów

przed świtem staną tłumem

znów dzień potrzebuje słów

będą im krzykiem, szeptem

 

a słowa drżą o swój los

z kim dzisiaj będą, oj z kim…

gdzie dzisiaj trafią, oj gdzie…

czym dzisiaj będą, oj czym…

 

a może dziś będą z kimś

kto sieje wokół nas zło

a słów mu potrzeba dziś

by dobrem nazywać zło

 

może trafią do paska

co czerwienią nas straszy

jako nasiona prawdy

jako nasiona kłamstwa

 

może będą tym szeptem

co przychodzi ostatnim

otulonym już mrokiem

dotknąć czułym wyznaniem

 

a słowa drżą o swój los

z kim dzisiaj będą, oj z kim…

gdzie dzisiaj trafią, oj gdzie…

czym dzisiaj będą, oj czym…

 

 

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Tą informację zasięgnąłem ze strony ortograf.pl:

 

Wielokropek – opis, zasady użycia

Wielokropek to znak interpunkcyjny, który składa się z trzech kropek. Jego głównym zastosowaniem jest oznaczanie w tekście pominiętych fragmentów.

Zasady użycia wielokropka

Wielokropka używamy, by:

zaznaczyć, że wypowiedź została przerwana (najczęściej z powodu emocji)

Przykład: Moje dzieci byłyby inne; po niej wzięłyby piękność, po mnie siłę… No, ale ich nie będzie. (B. Prus „Lalka”)

W takich sytuacjach wielokropek może być też zastępowany innymi znakami interpunkcyjnymi, głównie myślnikiem.

 zaznaczyć treść, której czytelnik może się nie spodziewać. Co ważne, tak użyty wielokropek służy do zasygnalizowania komizmu, ironii, rozczarowania itp. Następujący po niej wyraz piszemy małą literą. 

Przykład: Równość… nigdy nie było równości! Sprawiedliwość… nigdy jej nie będzie. (B. Prus „Lalka”)

Jeżeli zakończenie wypowiedzi ma charakter neutralny, poprzedzamy je myślnikiem.

Wielokropek a pozostałe znaki interpunkcyjne

W przypadku zbiegu wielokropka z jednym spośród pozostałych znaków interpunkcyjnych postępujemy w następujący sposób:

• gdy wielokropek zbiega się z przecinkiem, średnikiem lub kropką, znaki te pomijamy

Przykład: Krew uderzyła mi do głowy… ale to już przeszło… (B. Prus „Lalka”)

• gdy wielokropek zbiega się z pytajnikiem, wykrzyknikiem lub pauzą, znaki te umieszczamy obok siebie

Przykład: W drogę! w drogę!… Bywaj zdrów, druhu żołnierzu! (H. Sienkiewicz „Ogniem i mieczem”)
 
 
Tyle cytatu.
W wierszu powód zużycia wielokropka zaznaczyłem podkreśleniem.
 
A w przypadku spacji masz 100% racji. Dziękuję Alicjo za uwagi ;-)
Pozdrawiam
 
 
Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Polman,

W Twoim wierszu użyłeś go sześć razy. Przytoczyłeś mi fragmenty prozy.  Używanie go w prozie, to zupełnie inna bajka. Wiersz jest nieporównywalnie krótszą formą. Inaczej solisz zupę w kotle, inaczej w garnuszku (chodzi o ilość soli) Także znalazłam cytaty. Może przypadną Ci do gustu, a może nie.  Może zechcesz stawiać wielokropki

...przed wersem i za wersem... tak ze dwadzieścia cztery na czterowers.

Nadużywanie go to pisemne udowadnianie braku pomysłu na to, co chce się napisać.

Nadużywanie wielokropka jest jak nadużywanie alkoholu, język się plącze.

Nadużywanie zdarza się początkującym twórcom, którzy bardzo pragną nadać wypowiedziom refleksyjną, nawet poetycką formę, w ich mniemaniu, oczywiście.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Należy do znaków, z którymi w wierszu warto obchodzić się ostrożnie.

Wielokropki kojarzą się na ogół nieprzyjaźnie z wszelkimi formami niepanowania nad mową, emocjami, uwagą, myślami, stylem. Towarzyszą im często:
- niedojrzałość i niezdarność w tworzeniu i peel, czyli podmiot liryczny, o umysłowości i języku gimnazjalisty;
- nieuważność; mielizny myślowe; powierzchowność obserwacji, płytkość wniosków; ogólniki, wyświechtanie;

polecam artykuł w całości.

Nie miej mi proszę za złe,

pozdrawiam życzliwie :)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Autorem utworu jest AGNIESZKA OSIECKA

 

Ta nadzieja...

 

Co mnie zabija, to nadzieja,

jej wątły krzyk i śpiew, i szept,

- ściga mnie po wsiach, knajpach, kniejach,

wzywa na szlaki szczęść i bied.

 

Gdybym umiała - choć w niedzielę -

jak starzec, co nie pragnie już,

na ławce zasiąść po kościele,

i nie śnić snów, nie wróżyć wróżb...

 

Gdybym umiała się zatoczyć

jak pijak, co pod auto wlazł,

zabłądzić, zemdleć, zamknąć oczy,

zapomnieć tamten brzeg i las...

 

Gdybym umiała, choćby w kinie,

gdy serce nagły przetnie ból,

pomyśleć sobie: \\"Nic to, minie...

Przed nami jeszcze tyle ról\\"...

 

Gdybym umiała, choć dla sportu,

wśród naszych dawnych, ślicznych plaż

nie drętwieć jak na sali tortur,

dlatego że ten brzeg - nie nasz? ...

 

Gdybym umiała... Lecz nie umiem...

A w końcu to zwyczajna rzecz...

Choć widzę jeden - dwa w rozumie.

Nadziejo, Chmuro, nie idź precz.

 

 

Autorem utworu jest JULIAN TUWIM

 

[O wielki Boże et cetera...]

 

O wiel­ki Boże et ce­te­ra,
Cóż to się ze mną sta­ło na­gle,
Że "duch" "sam sie­bie" już nie"zbie­ra",
Że opu­ści­łem na­gle ża­gle.

Tak mi coś...psia­krew, brak­nie sło­wa,
Tak mi się "po­ziom" du­szy zsu­nął...
Że gdy­bym wie­dział, gdzie się cho­wa,
To­bym jej w pysk z prze­kleń­stwem plu­nął...

Ju­lian Tu­wim
bar­dzo zły!

w ostat­nich dniach czerw­ca 1912 roku

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Polman,

Agnieszka Osiecka, Czy Julian Tuwim. to znani i uznani

poeci w poetyckim świecie. Chciałabym pisać jak oni, ale dalej mi do nich niż do gwiazd. Przecież ja tylko Ci radzę, nie miałam złych intencji, zwróciłam tylko uwagę, na manieryczność, a Ty zrobisz co uważasz. Nie zgadzasz się z przytoczonymi argumentami, masz do tego prawo, tyle w temacie,

pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Znudzone wiecznością Z krainy bez skazy Gdzie piękno nie znaczy nic Jest go pod dostatkiem Gdzie miłość jest prawem   Gdzie zło to postać z legend Podróżują na ziemię Spadając, bo nie ma innej drogi Z nieba do śmiertelności, nie ma Ich małe bagaże Pełne odwiecznych trosk Tam u góry niczym puch W objęciach grawitacji zaczynają ciążyć A zło ma tu u nas oblicze Piękno ma swoją cenę A miłość to iluzja Z daleka to tylko oczywistość  Z bliska już tylko trudne pytania I te przeklęte zegary Szarlatan z raju wygnany Trzyma w ręku batutę Jedna fałszywa nuta Wypadasz z orkiestry Anioł patrzy troskliwie Nie martw się, mówi Ale niełatwo uwierzyć Kiedy się patrzyło Na niejednego cudu koniec Spłonęły w objęciach nadziei W świętym ogniu nauki Otwórz oczy, prosi anioł Spójrz na odpowiedź Nie chcę, nie mogę Poznam ją, a oni mi ją zabiorą Dadzą w zamian strach i niepewność Trudno jest czasami wrócić do domu Łatwo zapomnieć słodki smak ukojenia Wątpliwości zdążyły dojrzeć w łonie żywota Czy wciąż tam na mnie czekasz, wieczności? W bólach mam się rozstać ze światem Porzucić doczesność, tak cenne wspomnienia Żeby znowu dotknąć absolutu Już kiedyś nim wzgardziłem Schodziłem po schodach w mrok To była zwykła ciekawość Poznać prawdę, którą teraz chciałbym nazwać kłamstwem Tam przecież nie ma nic Ale zostawiłem wszystko, żeby w tej nicości utonąć Razem z innymi stworzyć coś pięknego czasami Bo przecież piękne słowa nie mogą być puste A zachwyt nie może być sierotą Dlatego wymyśliłem sztukę Nauczyłem się mówić i pisać Nadałem imiona demonom A one zaczęły istnieć Teraz mnie prześladują Człowiecze dzieci
    • @agfka Być może masz rację... Wesołych Świąt

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Wiesław J.K. spostrzegawcze przemyślenia, bardzo mi miło że wiersz sie spodobał :)
    • GOLD THAT GLITTERS ZŁOTO, CO SIE ŚWIECI   It`s sad at the afterparty. The song from the same name album of 2021. Sung by its author Vladimir Zolotukhin, more known by his stage name ZOLOTO (lit.GOLD). Na afterparty jest smutno. Piosenkę z albumu o tym samym tytule z 2021 r. śpiewa jej autor Władimir Zołotuchin, lepiej znany pod pseudonimem ZOŁOTO (dosł. ZŁOTO).   IT`S SAD AT THE AFTERPARTY  To where d'ya extend your arms, bitch? Behind me is the Queen's reflection, Even if I go sideways, that's right, It does not mean I go in a wrong direction.   Kuda ty tianiesz swoji rućki, sućka?  Za mojej spinoju korolewa. I daźe jesli ja szagaju kriwo  Jeszczo sowsiem nie znacic, szto ja szagaju nalewo   Dokąd ty wyciągasz ręce, suko? Za mną jest królowa. Nawet jeśli chodzę krzywo, Nie można powiedzieć, że skręcę w lewo.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        CHORUS It`s sad at the afterparty, Again I`m in a bad mood, Without you I feel but misery and torture, Kate, I promise very hearty That all those whores Will fail to ruin our merger.   Grustno na afterparty  Ja opiać nie w duchie  Biez ciebia odni stradanija i muki.  Ja obeszczaju, Katya, Wsie eti szluchi  Ne dożduca naszej s toboj razłuki.   Smutno jest na afterparty Znowu jestem nie w humorze Bez tobie jest tylko cierpienie i udręka Obiecuję, Katyo Wszystkie te dziwki Nie ujrzą mnie i ciebie osobno.     All party`s of all places poolside, And I appear to look so flustered. More bitches than Esenin would have liked it, I care not for weeds, binge and the bastards.   Tusa, kak nazło, u bassiejna  A ja wyglażu tak rastierianno.  Suciek bolsze, ciem u Jesienina  No mnie plewać na nich, na buchło i rastienija.   Jak na złość, impreza jest przy basenie I wyglądam na bardzo zmieszanego. Są więcej kurw niż mialby Jesienin, Ale nie obchodzą mnie one, trunki i trawkа   CHORUS x2 (It`s sad at the afterparty) (Grustno na afterparty) (Smutno jest na afterparty) X3 Again I`m in a bad mood ... Ja opyać nie w duchie...  Znowu jestem nie w humorze... CHORUS   An Harlequin's song from the Elena Zavidova`s video fanfic.  Piosenka Arlekina z wideo fanficu przez Elenę Zavidovą.   Music by Vladimir Zolotukhin grown up in Kazakhstan, but moved to Moscow a decade ago has been evolving from Rock to Pop music. His lyrics` form which craves for playing the role of content are being born simultaneously with his music. He writes his albums according to the principle of storytelling about his own experiences and biography. His observations resonate with those of his listeners who suddenly recognize themselves in his songs. Muzyka Władimira Zolotukhina, który dorastał w Kazachstanie, ale dziesięć lat temu przeniósł się do Moskwy, ewoluuje od muzyki rockowej do popowej. Formy jego lyricsów, które pragną pełnić rolę treści, rodzą się równolegle z muzyką. Swoje albumy pisze w oparciu o zasadę storytellingu, czyli hystorji o własnych doświadczeniach i biografii. Jego obserwacje pokrywają się z obserwacjami słuchaczy, którzy nagle rozpoznają siebie w jego piosenkach.     The performer's favourite poet is Sergei Esenin, among  his contemporaries he is fond of `Yesenin-like` poetry by Boris Ryzhy and Ivan Pinzhenin.  Ulubionym poetą performera jest Siergiej Jesienin, wśród współczesnych upodobał sobie poezję `jesieninowską` Borysa Ryżego i Iwana Pinżenina.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...