Zapomnienie grobem przeszłości

zapomnienie to grób

przeszłości która

nie kłamie

zapomnienie to koło

ratunkowe parawan

oraz nadzieja

zapomnienie to przyjaciel

który gdy potrzeba 

milczy

zapomnienie to nie fałsz

to brat prawdy nie

złudzenie

Witam!

Mało słów, dużo sensu. Podoba mi się.

Pozdrawiam serdecznie.

Wszystko się zgadza, Waldemarze. Zwłaszcza obserwując wszelkiego rodzaju komisje śledcze.

Już niedługo okazać się może, że zapomnienie uznane zostanie, jak np. dysortografia, za pewne niewinne zaburzenie, któremu to my "winni jesteśmy" wyrozumiałość. O ile w dysortografii wiedza o zasadach ortografii bywa delikwentowi często znana, ale niestosowanie jej nie ma konsekwencji i potrafi się to  "jakośtam" tłumaczyć, to dlaczego (mimo, że persona dokładnie wszystko pamięta) zapominalstwa nie tłumaczyć syndromem powiedzmy... ZUCHA? (od kłamcZUCHA) który "nieleczony", może osiągnąć poziom zwany wyparciem. Konsekwencji rzecz jasna nie będzie, zresztą i tak wszystko jest zapisane żonie, rodzinie, bratu. Tym sposobem nie będzie również rzeczonych komisji,niepotrzebnych wydatków i śledczych nieodróżniających carycy od "Katarzynek".

;)

A jeśli się nie da?To co może pomóc?

Witaj -  cieszy mnie że się podoba  - dziękuje za to oraz za serduszko -

Jesteś mile widziana.

Zgadzam się z tym, co piszesz. Same mądre rzeczy.

Tylko wydaje mi się, że powinno być brak, a nie brat?

Witaj Janko - miło cię widzieć - ciekawe to co napisałeś w komentarzu.

Wielkie dzięki.

                                                                                                                            Pozd.

Witam  -  pytanie z wyższej pułki   - ale ciekawe -  dziękuje za czytanie oraz serduszko.

                                                                                                                               Pozd.

Witaj Mario - bardzo dziękuje  za pochylenie się nad wierszem.

Moja miła ma być jak jest czyli  -  brat -  bo łącze to z zapomnieniem.

Mam nadzieje że mnie zrozumiesz.

                                                                                                                         Miłego ci życzę

OK, myślałam, że literówka. Wszystko jasne.

Ładny i refleksyjny wiersz. Czasem zapominania trzeba się nauczyć.

Pozdrawiam

Witam -  dokładnie tak  - trzeba je zrozumieć... dziękuje za czytanie.

                                                                                                                           Wesołych snów życzę

No i widzisz Waldemarze, jeśli dobrze dodaję jedno do drugiego, to z tamtej wymiany zdań chociaż powstał wiersz:) i nawet ładny. Oczywiście patrzę na niego pod kątem tamtego tematu, więc nie muszę się z nim, akurat w tamtym kontekście zgadzać;) Ale i tak podobają mi się pierwsze 3 zwrotki - bo traktuję wiersz uniwersalnie. Czwarta jakoś mi się wyklucza. Zapomnienie to celowe wyparcie jakiegoś zdarzenia, z reguły ma na celu ulżenie swojej głowie, niepamiętanie złego, aby móc dalej żyć, bez ciągłego bólu czy wyrzutów. Ale jest druga strona- zapomnienie swoich złych uczynków, krzywd względem innych. Więc czy to jest brat prawdy, nie złudzenie? Właśnie powiedziałabym na odwrót - to daleki kuzyn prawdy - złudzenie. Ale to taka moja wizja:) pozdrawiam

Witam -  cieszy mnie że wiersz cię sprowokował do tak obszernego komentarza 

za co dziękuje.

                                                                                                      Udanego dnia życzę

@Iwonaroma - @Poczwarka - @Kinga Plewińska  bardzo wam dziękuje

za serduszka.