PEŁNIA KSIĘŻYCA

Witam  - aż się dziwie temu strachowi - no ale nie każdy lubi jak widzę  poświatę.

                                                                                                             Udanego wieczoru życzę.

Dziwny ten lęk, ale ładnie opowiedziany :).

Pozdrawiam serdecznie :) 

@Koziorowska : Dziękuję za Twój głos. :)

Dziękuję za wizytę. Tak, pełnia księżyca dziwnie na mnie działa...

Pozdrawiam

@Sylwester_Lasota : Dziękuję za Twój głos. :)

Dziękuję za komentarz. Z pełnią wiąże się wiele osobliwych wierzeń - i coś w tym musi być... :)

Pozdrawiam

@AgnieszkaMikula : Dziękuję za Twój głos. :)

Poprawiłam średniówkę, żeby było wszędzie 7 na 6. 

Bardzo ładny wiersz, podoba mi się i wiesz co, mam to samo, gdy jest pełnia i niebo bezchmurne też zasłaniam rolety, zasłony, żeby się na mnie nie patrzył :)

Pozdrawiam sredecznie.

niby wstęp ma wzbroniony, niby satelita, a jednak "wyticza", co wyticzać powinien. I to właśnie Wam kobietom.

Nam za to czasem rosną szybciej zęby i paznokcie, nie zawsze "w pełni" świadomie nawet :)

Bardzo ładny wiersz, pozdrawiam.

Cieszę się, że Ci się podoba - ale zaskoczyłaś mnie podobieństwem odczuć: czytając Twoje wiersze o księżycu, takie sielankowe, nie domyśliłabym się... :))) 

Tak jak Ci wspomniałam, wiersz był pisany "na raty" - pierwsze dwie zwrotki dzieli wiele lat od ostatnich dwóch. Myślę, że tego nie widać? :)))

Pozdrawiam nawzajem :)

P.S. Dziękuję za korektę, ale jestem przywiązana do tego brzmienia... :)

Średniówka jest ważna, właśnie nauczyłam się tego tutaj od wprawniejszych, ale zrobisz jak zechcesz.

Dwie ostatnie zwrotki są bardzo zgrabne i wysublimowane.

Dziękuję za Twój pozytywny komentarz. :) Wzmacnia on tylko wymowę wiersza, bo na fizjologię nie mamy wpływu, zwłaszcza, że to kwestia pływów...:) A zatem tym bardziej my, kobiety, możemy się czuć wytrącone z równowagi... :)

Ale o zębach i paznokciach nie słyszałam - brzmi groźnie!

Dodam tylko jeszcze, że ostatnio słyszałam - nienowe zresztą - teorie, jakoby księżyc wcale nie był satelitą naturalnym, ale sztucznym: czyli stacją zasiedloną przez obserwujące nas istoty pozaziemskie...

Tak czy inaczej - jesteśmy poddani jego działaniu...

Pozdrawiam

Doceniam kwestię średniówki i postaram się o nią zadbać w kolejnych wierszach. :)

Cieszę się, że uważasz dwie ostatnie zwrotki za wysublimowane, bo mnie wydawało się, że to te dwie dawniejsze są lepsze, a te nowe - "odstają". :)

Dziękuję i pozdrawiam

A ja tam lubię gościa. To od zawsze mój kosmiczny brat :)

Przepraszam z góry, ale odzywa się też we mnie moja hmm skrupulatność co do faktów naukowych - genezy Księżyca w żadnej z istniejących teorii nie wiąże się ze Słońcem. Według aktualnie dominującej powstał on  w skutek kolizji Ziemi z inną planetą nazywaną Theą lub Orfeuszem. Nie będę się tu rozpisywać, zainteresowani łatwo wyszukają artykuły na ten temat ;) 

Z serdecznym pozdrowieniem

Dziękuję za komentarz. :) 

Pierwsza część tego wiersza, jak wspomniałam powyżej, powstała bardzo dawno temu, a wtedy widocznie coś musiało mi taką wersję nasunąć... Przyjmijmy zatem, że nawet jeśli Słońce nie odpowiada za powstanie Księżyca, to jednak jego siła grawitacyjna utrzymująca cały Układ Słoneczny ma tu swoje znaczenie. :)

Pozdrawiam

Oczywiście, że ma . I to nie błahe :D 

Łanie Ci się splotło :)

Może pomyśl o nim inaczej

tuż przed zaśnięciem lubię sobie
na jutro z nieba coś wywróżyć
a że się znam jak wilk na gwiazdach
to mi wychodzi złoty guzik
trochę podobny do księżyca
jakbyś go tylko dla mnie przyszył
taki landrynek anyżowy
na okrąglutko w oknie wisi
a zanim zasnę proszę jeszcze
ale już o tym pewno nie wiesz
żebyś miał drugi identyczny
na rozmarzonym swoim niebie

@Alicja_Wysocka Dziękuję za Twój głos. :)

Dziękuję za pozytywny odbiór! :)

Nie dziwię się Twojej odpowiedzi, bo masz przecież księżyc w awatarze...:)

Bardzo mi się podoba to, co napisałaś - lubię baśniowy nastrój.

Księżyc oswojony, udomowiony... :)

Pozdrawiam