Mgły

Mgły

Są poranki, gdy budzę się rześki, 
tak cholernie rześki jak zwierzę, 
że świat mógłbym zjeść na dwa kęsy, 
w lustro warczę i szczerzę gębę, 
a motyle i ptaki mi furda, 
bo ja lepiej potrafię fruwać. 

W chmurach niosę podówczas głowę, 
jak sekwoje wfirmamentne mam nogi, 
zamaszyste, siedmiomilowe
nad padołem przenoszę kroki, 
szczypię słońce w nos rozgorzały
i zajadam niebieskie migdały. 

W tym obłoki jak pianki marshmallows
i w ogóle wszystko jest pięknie, 
lecz zbyt często też z rana nade mną, 
niebo ciemne i deszcze o serce
bębnią smutną piosenkę we łzach, 
i znów mgła wokół mnie, znowu mgła. 

Oby mgły jak najmniej.

Podpisuję się pod postawą PL, szczególnie dwie pierwsze zwrotki pochłaniam. Odnośnie całości wiersza: to takie powszechne zjawisko, myślę, że dotyczy wszystkich:)

@Koziorowska

Dzięki za serce, ku temu wierszydłu..wierszydłowi...strofonodze :) 

Z pozdrowieństwem

Homo sum; humani nihil a me alienum puto jako rzecze filozof. 

Prawdziwa ą, ę neurastenia jest jednak przywilejem poetów :)) 

Dziękuję i kłaniam się poprzez morze. 

Kłaniam się poprzez morze -  to może być początek dobrego wiersza

:)))

Witam -  sama prawda ale cóż począć tak to działa - mądry wiersz.

                                                                                                                                   Pozd.

Może morze może, kto wie? :D

Senkju Waldemarze! 

Czarku,

to tak znajome, że nie mogę się powstrzymać z opisem z drugiej strony:

Co drugi dzień upadam a ty mi nie pozwalasz wyzionąć ducha. 

Zmęczona porankami myśli składam do modlitwy 

przesuwam zwrotnicę każdej zmarszczki zwątpienia by znów...

A potem wychodzi na to że to nieistotne bo nowy dzień wstaje

a ja ze słońcem gonię ptaki po niebie nie myśląc o zachodzie.

A może jesteśmy księżywymi dziećmi? A fazy są wpisane w codzienność? 
Ściskam ciepło, 

bb

Może jesteśmy. Skłaniam się ku temu :) 

Odściskuję 

Dlaczego nie 'gębę szczerzę"? Za dokładnie rymuje się ze 'zwierzę', czy co? Neologizm 'wfirmamentne ' mi nie pasuje, ale się nie czepiam :).

U mnie tych 'zwierzęcych' poranków też coraz mniej, to chyba z wiekiem przychodzi.

Pozdrawiam :)

Dziękuję. 

Dlatego, że wrrr i szczrzrz, poza oczywistością :)

Twoje prawo nie lubić wfirmamentnych nóg ;) 

Zmartwiłbym się, że ubytek 'zwierzęcych poranków' postępuje wprost proporcjonalnie do wieku, ale melo poranki miewałem dziecięciem już będąc :)) 

Pozdrawiam wzajemnie 

A ja poranki bardzo lubię, szczególnie jak o 5 dzwoni budzik, to tak na zapas, żeby nie zaspać:)) 

Ja również, a już najbardziej takie po nocy w letnim plenerze ;) 

@Niewygodna

Dziękuję za serce do mojego pisania. 

Pozdrowieństwa! 

Super, że tylko pół ostatniej zwrotki ciemne chmury zjadają :)

Tak trzymać 

Bardzo fajnie mi się czyta,  bo świetnie napisane i  podobnie mam i ja.

Poranek to poniekąd wyznacznik dnia, bo jak jest cieńki, to trzeba sie napracować, żeby dzień utuczyć :D

Bardzo dziękuję :) 

Ano, staram się zachować jakiś zdrowy balans, ale masz rację - kiedy od rana ogarnie człowieka nastrój melo ciężko jest się z tego potem otrząsnąć i bywa że cały dzień później cienki strasznie... 

Pozdrawiam ciepło 

@Luule

Senkju za obecność!