może kiedyś usiądziesz

może kiedyś usiądziesz

tyłem do światła przodem do mnie

na łąki będę patrzeć przez gałęzie włosów

popękane wieko

nie będzie tam stawu ani horyzontu z trzcin

ani piór wiecznych nie będzie czego żałować otwierając pięść

z ramienia zrobisz ścieżkę

pogubionej dłoni

Witam na forum - mam nadzieje że ci się tu spodoba.

A wiersz dobrze się zaczyna ale potem  się gubi.

Zapytasz czemu - ano dlatego że trudno zrozumieć 

gałęzie włosów i co tu robi popękane wieko.

No ale poczekaj  na innych może  oni bardziej

ogarną tę szarpaninę.

Mam nadzieje że mnie rozumiesz  - czekam na kolejne.

                                                                                                                       Pozd.

Bardzo mi się podoba....metaforycznie jak lubię :-) czekam na więcej tekstów.

Witam, 

              Mogę się pod tym podpisać

Wiersz (tekst) dobrze się zaczyna 

"może kiedyś usiądziesz....

Znakomity początek lirycznego przekazu

T/

Cześć. Dzięki za te parę słów. 

Mnie akurat bardzo łatwo je zobaczyć ;)

Pozdrawiam