Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Płomienie


bajaga1

Rekomendowane odpowiedzi

Łuna nad miastem,

Rozświetliła niebo nocą.
Zapadła cisza obeschły łzy,
Już tylko lampki ja i ty.
 
Pamiętam wciąż 
Obrazy tamtych dni,
Serce się tłucze 
W ich cichy rytm.
 
Księżyca blask
Naszą melodią lśni.
Byliśmy tu wczoraj,
Jesteśmy i dziś.
 
To światło łączy nas,
Pulsując zmienia czas.
Minęły szczęścia dni…
Pod rękę z życiem trzeba iść.
 
Pamięci ból, ty i ja,
I smutek który w sercu gra.
Płomienie w koło wciąż migocą.
Pozostał żal -co rozum odbiera nocą.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

To chyba statystyczne..ważne, że był szczęścia czas, bo zdarza się i tak, że i tego na starcie nie ma. Więc póki ta sama osoba obok, to może jest szansa powspominać, a być dzięki temu, choć na chwilę, zaiskrzy? :) pozdrawiam

 

Księżyc kiedyś srebrzył noce

Kiedyś ta nie miała granic

Kiedyś szepty ręce w splocie

Kiedyś kiedyś mój kochany

 

Dziś zasłony sztuczne światło

I krzątanie kuchnia fotel

Usiądź uchyl tą kotarę

Dawnego żaru naszych wspomnień

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Z tej księgi pochwał*   Od światła do światła do ciebie wędruję i ono jest coraz bardziej jaśniejsze.   Położyłem głowę powyżej twoich kolan... I nic mi nie... I dam radę, ukochana...   Spójrz! Na niebo spokojne... To światło i ten wyblakły śnieg na szczytach - Schiara!   Łukasz Jasiński     Libro delle laudi   Di luce in luce vengo verso te, e la luce si fa sempre piu chiara.   Poso la testa sopra i tuoi ginocchi... Sto bene... Ce la faccio, anima cara...   Guarda! Il cielo e sereno... E tutta luce la neve sulle cime dello Schiara!   Patrycja Valduga   *wolne - tłumaczenie - Autor:   Łukasz Jasiński (marzec 2024)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @viola arvensis Pamiętam, że kiedyś ktoś mi powiedział, żebym nie pisał do szuflady, ponieważ to kompletnie bez sensu. Miał rację. Wiersze w szufladach są martwe, nie mają czym oddychać, nikt ich najprawdopodobniej nie przeczyta. No, może ktoś przy przeprowadzce, przenosząc biurko.    
    • @Ewelina Od razu kupił mnie początek. Reszta świetnie opisuje wspomniane formy, choć nie wszystkie, no ale nie oszukujmy się... Nie starczyłoby na nie stron w encyklopedii.
    • @Somalija Nie zmieniasz się, i bardzo dobrze. Cały czas widoczny jest u Ciebie w utworach podział na mistykę i fizyczność, często bardzo dosłowną. Super.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nie tyle cierpliwość, co wytrwałość, bo proza to długi dystans, dobry początek nie wystarczy, trzeba doprowadzić czytelnika do jedynego sensownego zakończenia, które jednocześnie jest zaskakujące, a to ma miejsce niezwykle rzadko. Z pisania zazwyczaj nic nie wychodzi, ale sprawia ogromną przyjemność i to jest dla mnie najważniejsze. Dziękuję za przeczytanie i komentarz.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...