(...) nie mam dość ciebie lesie

nie mam dość ciebie lesie
gdzie mnie jeszcze poniesiesz
jakie myśli objawisz
uwodzi mnie trawa
mech i liści zastawa
tron z grzybow i trele

haustem dzika nadzieja
lot w korony zabiera
by się w tobie zagłuszyć
szukam drzew a nie ludzi
we mnie pamięć się budzi
oszronione wspomnienia

a w twym szumie i śpiewie
ścieżka wiedzie po niebie
w złocie liści kojenia
inni jeżdżą po świecie
mnie w spokoju do domu

leśny spacer uniesie

Mniam :-) z apetytem 

Miało być o tym, że spacer po lesie uspokaja. Czy wniosek ten z tekstu wynika?

I wzmaga apetyt :) wynika z tekstu. Wiersz łapie nie nachalnie i wznosi delikatnie i szybuje przez las  i koi

przepraszam, muszę to za chwilę skasować. zanudzam sama siebie. nie mogę pisać ni czytać opisów 

Co skasować?

Beciu, spodobał mi się wiersz, szkoda dziecka. Nie kasuj.

Urodziwe przecież :)

nie mam Beto dobrych wieści

- czytam, że dość nie masz "lessie"

ja jej miałem dość, bez żartów

- cud, że chochlik mi się wdarł tu

;)

chyba zmieniasz styl pisania, tak mi się wydaje, nieważne,

ważne, że poczułem zapach ściółki, igliwia i mokrych dębowych liści.

I tego zazdroszczę :)

Pozdrawiam.

Nie kasuj proszę tego wiersza. Jest w nim całe ukochanie lasu, ze wszyskimi jego dobrodziejstwami. W tym ukojeniem, które przynosi. To widać, słychać i czuć. Jestem za wszystkimi odnóżami. Mój ulubiony fragment to:

:)

Jedyne na co mógłbym zwrócić uwagę to brak rymu w trzeciej strofie do

co w moim odczuciu wyhamowuje taniec i wyłącza nagle muzykę wiersza.

Droga Beto, to jest piękne. Lubię opisy przyrody, już samo pisanie o niej uspokaja, wycisza, a czytanie ... wzbija w obłoki :)

Witaj -  las to las zawsze lasem pachnie - super dziś u ciebie.

                                                                                                                              Radości życzę

I to koi, prócz lasu - zwykłe zrozumienie. 

Łatwiej wylać z kompieli ;) niż wychować ;D

Jeszcze dni kilka Janku ciepło, las czeka. Szeptał mi na ucho. 

Masz rację, dysonans wprowadza. Nie mam pomysłu póki co, ale może się przyśni.

Z dużą łatwością Maryś opisujesz przyrodę, podziwiam to w słowach - jak machnięciach pędzlem. 

Wszystkim czytelnikom, którzy czas poświęcili na mój las i impresję - dygam i dziękuję. bb

Beto, podoba mi się wiersz, poruszył we mnie wspomnienia zakodowane w moim umyśle jeszcze z czasów dzieciństwa, ale nie tylko. Uwielbiam naturę, przyrodę, a las i drzewa są czymś co zawsze podziwiam.