dotykają swoich rąk ust piersi

ludzie

patrzą na siebie
rozmawiają
dotykają
swoich rąk ust piersi

po omacku

usilnie dążąc do kontaktu

czują się nieszczęśliwi
 gdy nie patrzą na siebie
nie rozmawiają nie dotykają
swoich rąk ust piersi

a przecież tyle jest wszystkiego

w spojrzeniach obok
milczących rozmowach
dotykach na odległość
spotkaniach odroczonych
o lat kilka

naście
set
wieków

też

Dzięki motylkowi :) 

Pozdrowki dla Deonix_ 

Jak dla mnie poruszający, skłaniający do refleksji wiersz.

Nie wiem, dlaczego tak tu pusto.

Ludzie to istoty społeczne, potrzebują kontaktów ze sobą,

ale w niedosycie, nienamacalności, czasowej tęsknocie też jest piękno,

które (także) pozwala na docenienie owych wspomnianych już międzyludzkich kontaktów.

Zastanawiam się tylko, czy końcowe słowo "też" jest w tym wierszu potrzebne,

ale to tylko moje luźne przemyślenia :)

Pozdrawiam :)

Dzięki Deo, z tym "też" jednak pozostanę, jako z zaakcentowaniem, że nie tylko osobno...sens jest... :) (choć jest! jak najbardziej) .Dzięki za kmnt i też oczywiście pozdrawiam :)

Ooojojojj… jakaś gorycz przez Ciebie przemawia.

Gniewasz się, gdy patrzysz na Monę Lisę? No, to może zbyt odległy przykład. Więc może na Marylin Monroe się gniewasz? Te panie to bezużyteczne abstrakcje? A może jesteś tak ambitny, że jedynie przelecenie owych dam dałoby Ci spełnienie?

Zdrówka

Mam wrażenie, że sam nie wiesz, czego chcesz.

ale ja wiem i chętnie skorzystam :D

Jeśli chodzi ci o miłość, którą chcesz otrzymać - to możesz się nigdy nie doczekać, natomiast jeśli o tę, którą dajesz - to możesz to zrobić natychmiast.

Nie ma to jak odpowiednia samoświadomość ;)

Skłania do refleksji. Lubię utwory, przy których można się zatrzymać na dłużej - taki też był i ten :) Pozdrawiam

Dzięki :) Również pozdrawiam

To teraz czas na miłowanie siebie. Ale bez ściemy ;)

@iwonaroma.    Dziwnie jakoś.     Nie bardzo rozumiem. 

No ten fragment trochę wyjaśnia.   To wiersz o zagubieniu? Nie mylę się? Nie zagubiłam. 

Ciekawie "rozdrobniłaś" słowo:

Wyszło "set", a to mi się kojarzy z egipskim bogiem burzy, pustyni i chaosu. Demoniczny bóg. 

Coraz bliżej mi do Twojej poezji, pozdrawiam Justyna. 

Dzięki Justyna :)

Tak, to wiersz o zagubieniu, o pogubieniu, ale też niosący nadzieję w przekazie (taką mam nadzieję ;)), że kontakt jest możliwy - poza zmysłami.

Zdrówka

Doskonały! I porusza ważne kwestie - a "też" jest silnym akcentem i idealnie pasuje jako puenta ;)

no już nie przesadzaj ;) dzięki

Naprawdę tak go odebrałam ;) Pozdrawiam

:)) zdrówka

Dziękuję, przyda się! ;)

Dobrego dnia!