Nie ma rozstań

.

Nie ma rozstań

to tylko

lęk

się wsuwa

między przytulone serca

znieczula

dotyk.

.

.

To prawda.

Wydaje mi się, że masz tutaj na myśli rozstania chwilowe ... Bo te ostateczne - przeprowadzone rozwodem - są, i to jak najprawdziwsze 

Pozdrawiam

Tak, i te "pozorne". Ale też przekonuję się, że nie ma ostatecznych rozstań... Przeżyta bliskość serc i intymność może zostać zapomniana, lub stłumiona, ale w naszej głębi nadal istnieje, bo nasze dusze, serca i ciała ją na trwałe zapamiętują. Pozdrawiam :)

.

Krótko, a jednak cieszy takie stwie- i potwie-rdzenie.  :)

Hi ... hi ... mam poza sobą dwa rozwody i wobec tego posiadam wiedzę "mocno wiarygodną" - lecz nieco (bardzo) odmienną, niż tutaj przedstawiasz

Pozdrawiam

Istotnie. Lęk potrafi jednak zniszczyć związek. Bezustanny lęk. 

P.S. Lapidarna forma i naprawdę urokliwa. Podoba mi się :)

mimo że to nie działalność gospodarcza,

bardziej  pasuje mi, że

"się zawiesza"

pewnie dlatego tak boli,

chociaż niektórych tylko mdli, niemniej spostrzeżenie bardzo trafne :)

Pozdrawiam.

Nie rozumiem Twojego rozbawienia, bo dla mnie jest to temat poważny i głęboki. Tak głęboki, że śmiem twierdzić, że my wszyscy, nawet nie czując i nie uświadamiając sobie tego, lub czując coś przeciwnego, jesteśmy ze sobą w tej głębi złączeni, a szczególnie mocno z tymi, z którym się kiedyś spletliśmy w prawie jedną całość. Coraz bardziej rozpoznaję wszelkie istnienie jako złączone w jedną, nierozerwalną "sieć". Rozpoznaję to też własnymi doświadczeniami. Miłego dnia.

Tak, dopóki ten lęk trwa, nie czujemy tego związku, a więc nie żyjemy w nim i nim - tak bym to sama określiła...

Dziękuję Ci za słowa pochwały, ucieszyły mnie :) Pozdrawiam

Doświadczenia życiowe przecież nie u każdego muszą być tożsame. Z kolei ja w tym momencie nie rozumiem Twojego zacietrzewienia.

3msie!!!

To nie zacietrzewienie, ale obrona powagi tematu wyrażonej w moim wierszu, to obrona treści mojego wiersza, który się ze mnie urodził, którego jestem "matką" . :)

A ja jestem jednak ... czytelnikiem mającym prawo do swojego odbioru.

SIEMA!!!

Rzeczywiście "się zawiesza " pasuje swoim znaczeniem bardzo dobrze, ale pisałam wiersz uczuciem raczej delikatnym, smutnym i dlatego może dobierałam delikatniejsze w wymowie i brzmieniu słowa. Dziękuję za rozumienie i ciekawy komentarz. :) Pozdrawiam

Oczywiście, jednak nie powinien być on atakiem na jego wypowiedź - w Twoim przypadku w postaci lekceważącego rozbawienia. Mimo braku zgodności z nią, proszę o szacunek. Wtedy nie będę miała z tym żadnego problemu. Dziękuję :)

Rozbawienie nie miało nic wspólnego z tekstem wiersza. Dotyczyło jedynie tej oto, Twojej wypowiedzi - cytuję : 

" Ale też przekonuję się, że nie ma ostatecznych rozstań... Przeżyta bliskość serc i intymność może zostać zapomniana, lub stłumiona, ale w naszej głębi nadal istnieje, bo nasze dusze, serca i ciała ją na trwałe"

Moje doświadczenie życiowe nic takiego nie potwierdza - i tyle ...

Pozdrawiam i kończę dyskusję na ten temat.

To proszę Cię o szacunek dla mojej (pomimo, że z Twoimi doświadczeniami niezgodnej)  wypowiedzi, która zresztą pokrywa się z przesłaniem mojego wiersza. I na tym też ja kończę mój udział w tej dyskusji, która, teraz wiem, raczej nie powinna odbywać się tu odbywać, lecz w korespondencji prywatnej. Przepraszam za to czytelników i mój własny wiersz. A Tobie dziękuję i pozdrawiam.

@Elżbieta Figiel Serdecznie Ci dziękuję za czytanie i kosz serduszek - bardzo mnie ucieszyły :)) Pozdrawiam.