Biały Kruk

Władca Metafor
Autor
Marcin Elsner

Pragnę, by widok na tle nieba jeszcze raz przypomniał rozpacz twych skrzydeł,
Niech białe pióro natchnie atramentem zakres sentymentu, by wskrzeszać chwile,
Niczym za szkłem szkic na pergaminie, przyrzekł wśród wspomnień żywą być wizytą,
Pamiętasz jeszcze pytanie, czy miłość w możliwościach naprawdę jest granicą?
Na wietrze lirycznym przybyszom, przeciwność barier, zetrze horyzont przysłowia,
Chociaż czarno-białą filozofię przyodział, ma mleko pod nosem i śpi na złocie,
Potęgą rozejm sztuki w zdania istocie, ciało damą się stało, a słowa to jej owoce,
Jeśli cię poznał, proszę o drobiazg, nie zostaw żadnego, jak sierotę i nie dopuść do ofiar,
Spełnione życzenie to pusta strona, lepiej stać się prochem, niż myśli wydać się obca.
Biały kruku każdy pisarz boi się dnia w którym przyjdzie mu cię spotkać.

Rzeczywiście jesteś władcą metafor, albo one zawładnęły Tobą. Byłam, czytałam. Pozdrawiam 

ja też przeczytałam uważnie trzykrotnie i może mój umysł zwłaszcza wieczorem juz nazbyt leniwy ale nazbyt to dla mnie zawiłe , chociaż...moze właśnie o to chodzi , moze to właśnie w  tym urok

pozdrawiam Morka

brak mi punktu zaczepienia, poruszam się po wyimaginowanych wnętrzach, ale bez celu i kierunku.

To trochę jak sztuka dla sztuki, ponieważ nic nie zostaje mi wewnątrz, nie czuję nic

poza pamięcią o formie, przyznaję ciekawej, wypracowanej, ale to tylko fiszbiny

okalające właściwą (być może piękną zawartość), gipiury, frędzelki, o z dóbki, ku

tasiki. Niestety, nic poza tym. Wytworna restauracja, wytworna obsługa, niestety,

wychodzę głodny. Może następnym razem.

Pozdrawiam.

Jak to mówi Abelard Giza 

"Chciałbym poruchać, 

A muszę pomiziać"