Po pijaku

Jestem największym fanem
Słów niewypowiedzianych 
Chwili ulotnej
Niedopowiedzenia

Jestem i w tą nieludzką ciszę
Piję, duszkiem butelkę życia
Do dna!!!
Ponieważ boję się cholernie
By nie umrzeć z nudów
Pięć metrów od miejsca
Gdzie się urodziłem 

Oj, to ryzykowne! To picie duszkiem - czy to alkoholu, czy życia... Grozi utratą świadomości, przytomności i poczucia rzeczywistości! :)

Dla mnie, ten wiersz składa się z dwóch odrębnych części - jak gdyby z dwóch wierszy. Pierwszy by mi nawet wystarczył. :)

A co do umierania w miejscu urodzenia - tysiącletnie , potężne sekwoje stoją dziś w tym samym miejscu, gdzie wykiełkowały... :)

Pozdrawiam

Ziarna przenoszą wiewiórki wiatr, który zawieje. Dlatego nigdy nie wiadomo, które zniknie za horyzontem. 

Zgadzam się z WarszawiAnką. Za szybko, trzeba się delektować i smakować. A jak tam z garściami u Peela? No to brać, póki czas. :)

Pozdrawiam.

Mnie się podaba ta zachłaność, nienasycenie, cikawośc życia i chęć próbowania. 

To nas tu trzyma. Nuda może zabić człowieka najzdrowszego fizycznie :)

PozdrawiaM.

To prawda. :) Przypomniałeś mi "Prywatne życie roślin" Davida Attenborough, w którym opisuje podróżowanie nasion w zeschłych kwiatostanach przez pustynię, albo żeglowanie orzechów kokosowych. Ale kiedy takie ziarno już zapuści korzonek - zostaje w miejscu na dziesięciolecia, albo na wieki...

Pozdrawiam

Dziękuję za głos. :)

:)

Drobne powyżej,

niepowodzenia to jak dla mnie zbędne powtórzenie, reszta dobra. bb

Ja też, ale jakby wiatry skrzyżowały nasze żagle w jakiejś tawernie to " ja stawiam".

Pozdrawiam