Jesienne westchnienie

Jak drzewa 
cudownie dziś wyglądają
w środku października
a liście oczy pieszczą 
niezliczonymi barwami
krople rosy 
na trawie tęczą się mienią
zamglone słońce przebija się
między chmurami
drzewa przystrojone 
jak na gali paradnie
nim obnażone gałęzie 
pokryje puch zimowy
jaki ten park 
teraz radosny i kolorowy
choć wszystko potrwa 
tak krótko

dopóki to wszystko 
nie uleci i nie przepadnie
niczym cząstka wszechświata 
w galaktycznym 
kosmicznym pyle
popatrz na to dzieło 
malarki natury
bo za chwilę
nic z niego nie pozostanie
zanim nie powróci
następną jesienią

Witaj Macieju -  proszę nie mniej mi za złe  - ale skoro  wspomniałeś o drzewach na 

początku to po co później się powtarzasz  -  myślę że tyle wystarczy

i czytelnik wie o co chodzi.

Tak samo z tym - a przed lisicami też bym wyrzucił.

Także w przed czas.

No ale Macieju  nie martw się i zrób jak uważasz - ale wiersz wart poprawek.

                                                                                                                                                     Pozd.

.

nie ma sprawy

poprawiamy Waldku co godne poprawy