Ku

Czy w łopocie liści

Wiatr wyszumi co widział

Obserwator ten biedak

Jak skazaniec samotny

Szepce cicho ostrożnie

Czy kto zrozumie co

I czy słońce bijące

Z listków koron nadrzewnych

Odbije i mrugnie

Jaskrawością błękitu

I jak włócznia

Przebije pierś spróchniałą i bladą

Swoim kolcem światłości

By na chwilę poruszyć

A w obłokach turlają

Iskier kulki prześliczne

I figlują i grają

I co raz to

Jedna przestaje

Bęc

"surowo na nas patrzą szafarki dni ostatnich..."

"Broimy niedołężnie, gdy świece pogaszono" ;)

Pochyl się ty różo - bóg