"Zamyślenia"

każdy ma swoją opowieść

chore, nieczułe uczucia

nawet domy bez okien

z pęknięta szybą

jak ze łzą

wytatuowaną na stałe

przemijamy obok tego świata

i próbujemy chodzić po wodzie

z trudem napełniamy usta słowami,

które bolą i kochają

jak w dniu narodzin

wiersza

Przejmujący wiersz, chyba dlatego, że tak celnie dotyka prawdy o nas.., bez oskarżenia czy wyrzutu, a raczej łagodnie, i choć z lekkim smutkiem, to też z pewnym pogodzeniem się. To dla mnie ważne, bo tylko przy takiej postawie prawda się odsłania i pokazuje i można ją dostrzec. Szczególnie porusza mnie koniec wiersza odnoszący się do słów - tej niezwykłej cząstki naszego człowieczeństwa. W tym miejscu jednak chciałabym zwrócić Ci uwagę na, według mnie, mały błąd w sformułowaniu: "napełniamy w usta słowa". Tutaj powinno być "napełniamy usta słowami" lub zamiast "napełniamy" - np. "wlewamy" czy "wkładamy". Pozdrawiam :)

Cenna uwaga, faktycznie nie dopatrzyłem się tego w wierszu. Dziękuję. 

Niezwykle wzruszający piękny w swym zamyśle wiersz w twórczym duchu-bardzo mi się podoba

Życie pisze różne scenariusze,ale przede wszystkim ma sens,każdy z nas jest potrzebny,wyjątkowy i ma swoją rolę do odegrania:)pozdrawiam *