WICHURA

Jak ten wiatr wyje! I jak gną się drzewa!

Ciemnościom biją te wściekłe pokłony;

w ciemnościach, które się na wszystkie strony

rozlały, bębni upiornie ulewa...

Mój dom – jak wieża na dzikim pustkowiu;

jak mam opuścić jej warowne mury

i wejść w świat z lękiem oglądany z góry?

Drży każdy nerw w bolesnym pogotowiu...

Dziś drzwi zamknięte, groźba zażegnana;

niebezpieczeństwo na zewnątrz zostało;

już wsuwam się pod kołdrę ciepłą, białą....

Więc śpij, mój lęku... więc śpij – aż do rana...

Dramatyczny wiersz.., szukanie bezpieczeństwa w zamknięciu - za wysoką cenę osamotnienia i narastającego lęku, przed coraz bardziej obcym i przez to groźnym światem, i chyba - za cenę miłości. Dramatyczny, ale pięknie, mocno, przekonywująco napisany :) Pozdrawiam Cię serdecznie WarszawiAnko. :)

Śmiały cytat...  Elektryczności, przyznaję, obfitość, a cóż z sercem Poety...?

Cieszę się, że wiersz wywarł tak silne wrażenie. Czuję się nieco oszołomiona... Jeśli jest odbierany jako straszny, to dobrze - tak ma być. 

Energię czerpię z tej wybuchowej mieszanki emocji, jaką jestem...

Bardzo dziękuję i pozdrawiam :)

To bardzo trafne spostrzeżenia, dziękuję Ci, Duszko! Ten wiersz ma już wiele lat, ale przypomniał mi się dziś ze względu na pogodę...

Wzajemne serdeczności :)

W moim wierszu rzeczywiście słychać krzyk, jednak ten krzyk, który dotarł do Twojego ucha mnie zaskoczył... Jestem jednak otwarta na interpretacje.

Au revoir Monsieur :)

Tak to się dzieje singlom :)

Pozdrawiam :)

Można to tak interpretować, ale oryginalny kontekst był inny...

Dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam

@Joachim Burbank Dziękuję za Twój głos. Pozdrawiam.

nie wiem, co było inspiracją, ale tak u mnie "na wsi" wyglądał pierwszy dzień (a może drugi - skleroza) kalendarzowej jesieni.

Bardzo mi sie podoba, uwielbiam wichury i "straszne pogody", bo chyba ładują mi zapyziałe akumulatory. A to przecież niemal jak u Franka Steina :)

Ukłony

Bardzo podobają mi się rymy i klimat jaki niesie burza widziana z bezpiecznego miejsca. Pozdrawiam :))

Inspiracja była podwójna: dwie wichury - niegdysiejsza i przedwczorajsza. Cieszę się, że Ci się podoba, chociaż co do wichur się nie zgodzę. Mnie zawsze w jakiś sposób przerażają...

Dziękuję za pozytywny komentarz i życzę naładowanych akumulatorów.:)

Dziękuję, cieszę się, że Ci się spodobało. :) Bezpieczne miejsce odgrywa oczywiście kluczową rolę.

Pozdrawiam nawzajem :)

@pomaranczowy.kot Dziękuję za Twój głos. Pozdrawiam :)

@Livvie : Dziękuję za czytanie i Twój głos. :) 

Pozdrawiam

:-) 

Również pozdrawiam