pisałem słowa

pisałem słowa
tworzyły kształt obcej narracji
kształt rodził się w całość
brakowało odwagi
nie było objawienia
Bóg nie wskazał drogi

świat wydawał się wiekszym
niż ten
w którym się urodziłem
i żadne słowo
nie było prawdą

ona nie wyzwala
to banał
 

Ale nieprawdą można powiększać tylko świat iluzji - "nierzeczywistość"... A iluzja, to tylko pozorne wyzwolenie, pozorna wolność... Ostatnie dwa wersy są dla mnie wyrazem buntu, czy niepogodzenia z tym, że prawda "jest taką, jaką jest", a może też wyrazem jej niezrozumienia - tego, w jaki sposób wyzwala i daje wolność. Pozdrawiam :)

 od zawsze jestem buntownikiem. To wyrażają moje wszystkie wiersze. Pozdrawiam

Od buntu to tylko można sobie buty zedrzeć ;)

jak ktoś ma buty

Albo butę ;) Nie obraź się, też bywam buntowniczką. Ale z buntem tak jest, że albo pomaga, albo szkodzi. Kwestia rozróżnienia. Buntować się non stop bez względu na wzgląd jest raczej głupotą. Są rzeczy, sprawy, godne przyjęcia.

mój bunt jest innego rodzaju,

No wiadomo, wyjątkowy

żebyś wiedziała wyjątkowy. Pisząc te zdanie uśmiecham się. Jesteś bardzo  dociekliwa. Pozdrawiam

Bo nie o słowa chodzi a z trzewi kondensację. Nie o bunt chodzi (w opozycji) DO - a wyrażenie z Ja.

Wtedy pisanie pomaga.

A prawda? Czym jest prawda?

Moja prawda twoja prawda guzik prawda. 

Powidzenia, 

bb

jest jeszcze jedno popularne powiedzenie g.....o prawda. Pozdrawiam

Witam - nie ma co się buntować  - wiersz bardzo dobry.

                                                                                                                          Pozd.

dziękuję za opinię za wiersz.

To ciekawe zestawienie, Wojciechu.       Zaineresowałeś tym wierszem - Justyna. 

Dziękuję bardzo. Jest mi milo że przeczytałaś wiersz z zainteresowaniem. Pozdrawiam

dziękuję za głos

:)))

Oj tam :) Tak Ci się tylko wydaje :)