Klatka

Wyszedłem na klatkę
piersiową od olbrzyma
z wydechem się zapadłem
by błądzić po jaskiniach.

Czułem się niczym postać
Podróży do Wnętrza Ziemi
a chciałem się wydostać
z tej mrocznej beznadziei.

Niczym zamknięty w klatce
kręciłem się w środku
energicznie, zajadle
jak chomik w kołowrotku.

Kiedy straciłem siłę
palnąłem głazem w głowę.
Wtedy się obudziłem
na klatce schodowej.

Fajnie :) tylko ziemi wystarczy jedno "i" :) 

Rzeczywiście. Czasami robię błędy, których sam nie rozumie. Tak samo bywa z używaniem "ę" zamiast "e" :D

Dziękuje Pani za komentarz, pozdrawiam i życzę miłej, rodzinnej niedzieli. :)

Fajne, tylko wyrównałabym rytm.

Pozdrawiam :)) 

A może tak :)

Miało się skojarzyć z wyjściem na klatkę schodową, na której podmiot liryczny zakończył tę przygodę. Z rytmem rzeczywiście mam problem. Akurat to wymyśliłem podczas spaceru*, a jakoś nie potrafię przed papierem wprowadzać poprawek :(

* sam pomysł wpadł do głowy chwile po usłyszeniu historii kolegi (zaznaczę, że jest abstynentem), który obudził się na klatce schodowej 2 piętra pod swoim miejscem zamieszkania. Był podobny przypadek w mojej rodzinie i zastanawiałem się co człowiek w takiej sytuacji myśli. Ostatecznie nie wiem kiedy, ale spacer zakończył z tą rymowanką w głowie. Dzisiaj sobie o tym przypadkowo przypomniałem.

Pozdrawiam wszystkich i dziękuje za przeczytanie :)