"Błogosławieństwo z nieba. Tren XXXV"

Błogosławieństwo z nieba. Tren XXXV

Nie umarłeś zupełnie, wujku.

Anioł nam łzy ociera.

Choć tutaj panuje pół – cień,

modlitwa ma ku niebu wystrzela.

Człowiek nie umiera wszystek,

trwa jego nieśmiertelna dusza.

Raz zaczynamy istnieć,

a potem pokonujemy pokusy.

W Sercu Matki Bożej znalazłeś

Twojego życia ukojenie,

bo było dla Ciebie ważne.

U jego stóp składałeś cierpienie.

Teraz zostały wspomnienia,

słowa do nas wypowiedziane.

Błogosławisz nam z nieba,

gdzie doprowadził Cię Najświętszy Sakrament.

                                                  Pt. 17.11.2017

                                                  w samolocie do Lizbony