Przyjaźń forever

Gdybym miał wybrać

najbardziej przyjazny gatunek, 

 to wybrałbym pieska,

żeby dobrze był ułożony,    

kochał mnie i słuchał,

bez wahania biegł na ratunek.

Won, wypad, do nogi –

potulnie wypełniał komendy.

Przybiegał jak wariat,

aportował bez marudzenia.

Wabiłby się Polland,

dokładnie wpasowany w zbroję.

Na wypadek głodu,

byłbym oczywiście wdzięczny,

gdyby się otworzył,

przede mną, cały na kolację. 

Zjedlibyśmy wszystko,

gwarantuję, ze smakiem. Jeszcze

kości by zostały,

a grzech to strawę marnować,

więc zjadłby je na pewno, ze smakiem…

Kto? Ne wiesz?

Polland!

Jaka szkoda.  Nie moja wina,

że nie przetrwał.

Znany żart o piesku i rodzinie.