Smutnemu

A gdyby tak
Stanąć raz
Na górze
Smutnych wspomnień
Rozpędzić  się
I skoczyć  w dal
Spaść
W szczęścia otchłań

Dzieci to potrafią, uczmy się od nich, albo przypomnijmy sobie, że kiedyś, tak jak one,  to potrafiliśmy :) Twój wiersz to mały (i bezbolesny) zastrzyk ożywiający nadzieję. :) Pozdrawiam.

Brakuje  dalszego ciągu,  pomysłu  Nr 2,  czegoś a rebous albo  rozszerzającego/zawężającego perspektywę,  przewrotnego...

Wiem, czepiam się, ale to wygląda na pierwszą zwrotkę. 

Dla mnie wystarczy nadzieja, która  za nim idzie, a co kto robi by byc szczęśliwym, to ja juz nie wnikam (druga zwrotka)

Pozdrawiam ;-)

Podoba mi się "bezbolesny zastrzyk" :)

Jak się rozpędzić, powiedz jak,

gdy góra czubek ma?

Gdy to lodowej góry czub,

a wokół pływa kra?

Oczywiście żartuję.:) Bardzo mi się podoba Twój wiersz i Twój zdrowy, racjonalny optymizm.

Też bym chciała "skoczyć z góry smutnych wspomnień / w szczęścia otchłań"...

Pozdrawiam

Dziękuję  :-)

Wiec robisz tak

z wydechem wdech

do tylu robisz krok

Wypuszczasz to

Co meczy wciaz

Niech płynie

gdzieś

Tam w dal

Albo po prostu  siadasz i zaczynasz po lodzie  zjezdzac w dół (do szczęścia) :-)