Rafał Pigoń Opublikowano 18 Września 2018 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 18 Września 2018 Głuche brązyOgałacają rzędy wychudłych gałęzi.Zatopione snującą mgłą wieczoruWyją, smagane jednostajnym wichrem.Chylą się ku niemej ziemi, lecz ani ona,Ani też to szare niebo.Nikt im nie odpowie. Aż w dal wije się okryta szadzią droga. I w dali słychać by tylko śnieg, Szukający bożego miejsca dla siebie. Lecz ani on, ani i ta droga Nie wskażą północy czy południa. Bo i nie widać jakiej pory. Nie widać nocy czy dnia. Tylko tu wicher wyje. I widły są wbite w ziemię.I snuje się biała mgła. 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Waldemar_Talar_Talar Opublikowano 18 Września 2018 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 18 Września 2018 Witam straszne widoki tu widzę - no ale nie tylko piękno jest w naszych krajobrazach. A te widły super sprawa - polubiłem ten wiersz . Pozd. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się