Walcząc

Ukryta pod maską odwaga, nadmiernie okazana brawura,  

Umysł rześki i trzeźwy, dusza jednak niczym truchło,  

Pusta, martwa, bezdźwięczna i szara.  

Idąc przez morze krwi, biegnąc przez kolumny ciał,  

Leżąc wśród poległych i rannych, drążącymi dłońmi  

Chwytasz za broń.  

I jakby licząc na zbawienie, wychylasz się, płacząc.  

Posyłasz morze łez  

Srebrnych i błyszczących, za niego, za nią, za nich.  

W końcu sam padasz 

Zostałeś już przekreślony przez los.  

I jedynie odbijające się w szkiełku oka promienie słońca,  

Niosą szansę na jasną przyszłość.