nie lubię siebie

z tobą

wyzwalaczu mego zła

czy da się to wypłakać?

zatopić?

spalić?

zdeptać?

och, czekam, czekam

"na wiatr co rozgoni"

na lepszy, dobry świat

beze mnie

takiej

i z tobą

innym

Wyzwolicielu

Tytuł bym zmieniła i wyrzuciła ostatnie słowo. Jest niepotrzebne. Zubaża treść. Wiersz dobry, nawet bardzo.

Pozdrawiam :)

Podoba mi się. Jest krótki, ale zawiera całą potrzebną treść. Niestety, obawiam się, że czekanie "na świat beze mnie takiej" - to niedoczekanie. Trzeba zakasać rękawy, sporządzić plan - i zmieniać. Mówię to Tobie - i sobie...

Hej MaksMara :) Tytuł też mi się nie podoba :( ale nie ma innego w tej chwili ekwiwalentu... Faktycznie, ostatnie słowo zostało trochę jakby wykoncypowane (stąd może przeszkadzać) ale analiza Ithiela jest tak poruszająca, że nie mogę teraz tego Wyzwoliciela wyrzucić. Dzięki i również pozdrawiam

Msz rację WarszawiAnko :) intelektualnie rozumiem, że to niedoczekanie i że powinnam coś zrobić, ale bywa tak, że się ma związane ręce. Ale może mój intelekt także szwankuje ;) i to już w ogóle jest kaszana ;) Gdzieś w głębi jednak każdy (?) z nas chyba czuje, że złe minie.. Mówią, że nadzieja jest matką głupców, ale jest jeszcze Ojciec :) 

Ithiel, 

Twój komentarz... Szok. Tak dokładnie to wszystko odebrać. Napisać wiersz to mało. Spotkać się z wrażliwością drugiego człowieka - oto wiersz spełniony :)

Co do spalenia, o którym piszesz, rzeczywiście, bywa, że próg zostanie przekroczony i nie pozostaje nam nic oprócz braku wybaczenia - sobie. Ale ponoć to jest możliwe (tak mówią fachowcy od dusz ;)), tylko swoje trzeba odpokutować (straszne słowo, ale czym go zamienić?...)

Pozdrawiam (pokutująca ;))

Bardzo lakoniczny, a jak już tu powiedziano - niosący dużo energii.

Trochę bym jednak pozmieniała:

Np. wyrzuciłabym to och  i jedno czekam. :)

No i lepszy, dobry świat, też można by zostawić - albo lepszy,albo dobry, bo to prawie to samo.

Pozdr.

Hej Annie, uwagi Twoje słuszne jednak zostawiam z uwagi na układ (w miarę równe trzy wersy, wydłużające się ciut). Lepszy to jednak nie to samo co dobry, lepszy może też być zły, ale nie tak bardzo jak bardzo zły ;)

Zdrówka też

Smutny wiersz, zapewne bardzo osobisty, mnie się jednak podoba, zawarta w nim szczerość, nawet jeśli jest to fikcja literacka, pozdrawiam :)

Odczytuje w Twoim wierszu charakterystykę ludzkiego losu - jego podleganie dwóm przeciwstawnym wpływom: "wyzwalacza" (zła) i "Wyzwoliciela" (do dobra).., i to spowodowane nim nasze wewnętrzne rozdzieranie, naszą dwoistość. Podoba mi się i odbieram to jako element nadziei w wierszu, że podmiot liryczny pragnie zwycięstwa "Wyzwoliciela" i chyba też wierzy w nie. Dla mnie brzmi Twój wiersz w subtelny sposób religijnie i to właśnie mi się podoba. :) Pozdrawiam.

och, Jacek_K, dzięki, dzięki - już poprawiam :) rozgoni rzecz jasna ;)

radio :) zdrówka

Duszko, jak trafnie. Dokładnie, jako ludzie jesteśmy rozdarci, i główne kierunki drogi są dwa. Oczywiście, jest mnóstwo kierunków pobocznych, spraw do załatwienia, zrobienia etc. ale trzeba kiedyś wrócić na szosę zasadniczą ;) i wybrać. Pozdrawiam również

Intelektualnie się z Tobą zgadzam, ale... oprócz intelektu mam też doświadczenie... I dlatego mówię: trzeba działać! Tobie - i sobie...

WarszawiAnko :) czuję kopa ;) od Ciebie. Ale takiego pozytywnego, konstruktywnego

Uwielbiam takie emocjonalne teksty.

Ale nic ciekawszego od moich poprzedników nie wymyślę,

więc pozwól, że Cię pozdrowię i się ulotnię :)

D.

Deonix_ … prawdziwe emocje ponad wszystko :) również zdrówka, a ulatnianie...marzeniem poetów :) tylko skrzydła im rozpostrzeć … (hmm.. czy jest takie słowo?)