Mam pomysł

Mam życie już wymarzone
Dom, żonę,  firmę ze snów
Obudzę to  zakurzone
Dziecko po latach swe znów

Zacznę od akrobatyki,
Przejdę po linie wysoko,
Zakończę wsze złe nawyki,
Które  ukryte głęboko

Książkę przeczytam następnie,
Która się kurzy od lat,
Do Ciebie  podejdę dostępnie,
Pozbądźmy się razem swych wad.

Usiądę, pomilczę, posłucham
Swój spokój za połę złapię,
Resztki agresji rozdmucham,
Rozpocznę miłosną terapię

Bo miłość jest dobra na wszystko
Załamanie ciała i duszy
Pomaga nam być z sobą  blisko
Bagniste niesnaski osuszyć
 

Fajny wiersz ;)

Chociaż osobiście uważam,

że pewne wady warto mieć, nie jestem fanką dążenia do absolutnej doskonałości :)

Pozdrawiam :)

Choć jego treść jest pozytywna, to Twój wiersz sam w sobie brzmi dla mnie jakby bez przekonania... To wrażenie powiększa też dodatkowo tytuł. Gdyby brzmiał "Mam pomysł" nadałby wierszowi już na samym początku nieco inny smak i kierunek odbioru. Dlatego jestem po przeczytaniu trochę zagubiona ;) Pozdrawiam :)

Napisałem  brak pomysłu  z tego względu,  że go nie miałem  na tytuł. Twoja sugestia  brzmi bardzo ciekawie i użyję  jej. Dziękuję :-) 

Cieszę się :)

Ładnie, nie wzniośle, przyziemnie 

Nie spodziewałam się na koniec "miłości"

Pierwsze zwrotki opisują budzenie dziecka

A końcówka dojrzałą miłość...

przechodząc przez propozycje pojednania...

Czy chciałeś przekazać, że trzeba dziecko obudzić by rozpocząć miłosną terapię? :)

Często  w życiu  dorosłym  zapominamy  o tej najprostszej miłości  a dzieci właśnie z taką miłością  i ciekawością idą  przez świat  :-)