ZAKOCHAŁAM SIĘ INTERNETOWO

Internetowa dziewczyna jest tania w 'utrzymaniu' cokolwiek to znaczy :P.

Ciekawa interpretacja...

Moja znajoma, dostawała codziennie kwiatki, czekoladki, co rusz inny pierścionek, tyle, że na zdjęciu.

Nigdy się nie spotkali. Wydrukowała sobie jego zdjęcie

(niby jego) i tyle.

Fajne. Podobasię :)

Ostatnia strofa trochę się "potyka" w czytaniu.

Pozdr

Brzmi jak miłosna, falująca melodia... Myślę, że właśnie ten "czar słowa" potrafi też trafić głęboko do serca i duszy i spowodować ich odpowiedź - do wrażliwych na to serca i duszy, a Ty, mam wrażenie, takie masz. :)

Odkrywam, że słowa potrafią rozwinąć bardzo dużą, realną moc. To cudowna materia. Pozdrawiam :)

" Zakochałam się w czwartek niechcący –
nie zdążyłam zawołać pomocy.
Gdyby zdążyć, to ktoś
może podałby coś
i dopomógł dziewczynie tonącej."

                                                                       J.    Przybora

a tutaj współcześnie - internetowo - można by ciut dopracować ale to szczegóły

Pozdrawiam

Teraz rozumiem, Alicjo, w Twoim komentarzu brzmi ostrzeżenie. Jest to jak najbardziej uzasadnione. Ale nie ma obaw.:) Ten wiersz powstał dawno temu, gdy dopiero "zwiedzałam" Internet... Ale rzeczywiście, może obecnie brzmieć zbyt sielankowo... Dzięki za tę uwagę.

P.S. Mam nadzieję, że znajoma nie ucierpiała?

Dziękuję i pozdrawiam :)

To takie zauroczenie, zachłyśnięcie się...:) Dziękuję za Twoje ciepłe słowa. A że słowo ma wielką moc - to prawda.... Ale jest też obosieczne...

Dziękuję Ci za ten cytat - nie znałam go. Tak, to właśnie ten klimat. :) Pozdrawiam

Już po pierwszej zwrotce wcisnęłam serce, fajnie z humorem. Ostatnią zwrotkę pasowałoby dopieścić. Ale to takie tam...... jak chcesz :))

Witam - och te nasze miłości - jakie by nie były są piękne - dobry wiersz  taki inny od innych.

                                                                                                                                                                                      Pozd.

Dodałam ciut od siebie. Nie sugeruję żebyś zmieniła, tylko zobacz :)

Mam nadzieję, że nie ja byłem tym darczyńcą. Ponieważ znam dokładnie taką samą sytuację, ale z odwrotnej strony.

Dzięki temu wiersz Pani WarszawiAnki bardzo ciepło odczytałem. Tak jak piszę Pan Waldemar strzały amora nie potrafią trafić z najmniej spodziewanego miejsca. A nawet ta "wirtualna" miłość potrafi być niezwykle piękna i realna. 

Pozdrawiam :)

Prawda,  zgadzam się. Jest największym poetycko - literackim natchnieniem, bez względu na to, czy jest szczęśliwa, czy nie.

Można i internetowo , prostsze są pożegnania. W realu bywa trudniej

                                                                                                              pozdrawiam

Dziękuję, bardzo mi miło! :) Tak, to pogodny, lekki wiersz,.

Dziękuję za skomentowanie. Ostatnio atmosfera była bardzo refleksyjna, więc dodałam coś beztroskiego. :)

Droga warszawianko, konstrukcja Twojego utworu jest według mnie bardzo ciekawa, ale szczerze przyznać muszę, że sam temat do mnie nie trafia. Brzmi jakoś lekko i wręcz surrealistycznie - przynajmniej dla mnie. Nie wyobrażam sobie tak intensywnch odczuć za pośrednictwem internetu i komputera, jakoś mi to po prostu się nie zgrywa. Ale od strony języka i stylu - chapeau bas. Bardzo przyjemna rytmika, wiersz jest płynny i melodyjny.