Przesłanie

Szukaj głęboko wśród cieni dawnych,
Podążaj szlakami bohaterów pradawnych,
Spoglądaj dalej, czuj mocniej,
Wierz sercu nie oczom kłamliwym,
Wiara, nadzieja i miłość niech twym sztandarem będą,
Przyjaźń i braterstwo kluczem twego sukcesu niech będą.

Faktycznie,  dziękuję za zwrócenie uwagi, 

Pozdrawiam 

Cześć. Powiedz mi szczerze, czy ten wiersz jest taki na poważnie czy to z przymrużeniem oka?;) 

Być może każdemu zdarzało się patetycznym wieszczem bywać - mnie aż nazbyt często niż bym chciała ta forma się wtryniała, i przyznaję, że mi wstyd, gdy to teraz widzę. Co do Twojego 'Przesłania' od razu usłyszałam w tym 'Przesłanie Pana Cogito', które nadal lubię, choć kiedyś uwielbiałam, do momentu aż dotarł do mnie ten wskazujący ton. Którego chyba nie ma co nadużywać.

Po drugie rymy. Albo po pierwsze. dawnych-pradawnych, będą-będą.

Niewielką zmianą nakazu z formy 'bądź' na formę 'być' unika się bezpośredniego nakazywania, patetyczność jednak nie znika, wręcz czasem wzmaga, ale to i tak chyba trochę lepiej.

Co do haseł z przesłania, to trudno się z większością nie zgodzić, ale forma wzbudziła we mnie efekt odwrotny.

Sorki, ale nie potrafiłam przejść bez komentarza, mam nadzieję, że się nie gniewasz.

cześć

pewnie że się nie gniewam.

pozdrawiam