***

chowają mnie w szufladach niepamięci w stosach
książek które przetrzymują skarmelizowane łzy
w tomikach wierszy gałązki warkoczy
na pocztówkach moje imiona które już wyblakły 
oderwali ode mnie tożsamość 
jestem kodem 
zlepkiem cyfr 
przypieczętowanymi ich nazwiskiem w kolorze czerwonym
ostrzegawczym
codziennie rano włosami wycieram sztućce 
a mokrymi opuszkami palców zbieram lepki kurz
plastrami światła karmię swoją duszę
wieczorem
dostaję wypłatę w postaci pastylek 
na moje szaleństwo
a ja tylko 
jestem

Szkoda, że bez tytułu. Pierwsze słowa super... "chowają mnie w szufladach niepamięci"... 

ale pierwsze, co mnie odrzuciło, to... włosami wycieram sztućce... dla mnie, nie do przyjęcia.   

Treść trąca klaustrofobiczną atmosferą, jakby peel/ka - był/a w zamknięciu. Wersyfikacja, wg mnie, do korekty,

niektóre określenia trudno mi ułożyć w mojej głowie.
/oderwali ode mnie/ tożsamość  . . . . . . . . a gdyby, zerwali ze mnie.

Serdecznie pozdrawiam. 

Przychylam się do zdania Naty_Kruk odnośnie do wersyfikacji,

też uważam, że korekta winna być. Natomiast frazy typu

włosami wycieram sztućce czytam z poprawnym odbiorem :)

No i mam alergię na wyrazy typu łzy, dusza, serce - a jak już skrwawione serce,

to masakra.

Mnie ten wiersz podoba się.