Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ja i TY - powrót ...


Maciej_Jackiewicz

Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

przecież wcale

nie jestem smutny
nawet kiedy się nie uśmiecham
to tylko poważne zawsze sumienie
często do nieba puszcza niezdarnie
przymrużone trzecie oko
ubrane w szary worek pokutny

tam w błękitnym królestwie
mieszka Zbawienie
choć bardzo wysoko
tu na dole Nadzieja
pozostała osamotniona
lecz nigdy nie zapomnę
i nie zaniecham
przytulić mocno

i wziąć w zmęczone ramiona
wzruszenie tak ogromne
a potem pójść wraz
w stronę słońca przed siebie

do krainy wiary i cierpliwości
może po drodze spotkam
znowu Ciebie
tak samo zamyśloną

jak w tamten jesienny czas
przepadnie smutek jak we mgle
podziękujemy za wszystko miłości
na razie nie dla mnie
anioł zaproszenia śle
gdzie tylko dobre dusze wiecznie śnią

ozdabiam w myślach
jedyne serce koroną

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W takim sercu już mieszka cząstka tego przyszłego "błękitnego królestwa", jego przedsmak... Możliwe, że stanie się on kiedyś do niego drogowskazem. Bardzo piękny wiersz,. I podoba mi się zastąpienie w nim smutku powagą. To dla mnie tez pewnego rodzaju głębia świadomości. Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...