krzak goręjący

wodzi oczami gdziekolwiek się ruszę
a ona wierzy w płomień kwitnący w mym sercu
i zaklina ten płomień na mą niepokorną duszę
i jestem wierszem złodziejem mordercą

o nieprzebrany dźwięku nagły płomieniu
ukryj tożsamość gdzie kropla się zbiera
gdziekolwiek poślesz opieram się w cieniu
fala zabiera czarne myśli jak mewa

bo serce słabe grzejące się z dali
szybko się zwraca i spotyka je zawód
kto wie i kiedy idzie szybko po pióro

bo serce mówi postrzelony ptaku
znam cię hultaju aż nazbyt dobrze by płakać
a sercu trzeba płonąć płonąć i skakać

to  zabieram dla siebie