Tworząc własny wszechświat

kroczę pośród umierających gwiazd
oddycham ich rozbłyskiem
konstelacje i mgławice wirują wokół mnie
przyciągają swoją anomalią uwalniając próżnię

buduję nowy wszechświat
atom po atomie
przeplatając czarną materią

fot.inter.

Nie rozumiem, czemu ten tekst znalazł się na stronie "Różne". Jego miejsce w wierszach gotowych, lub w warsztacie, ale nie tutaj. Proszę uważniej czytać "słowo wstępne", opisujące stronę.

Lubię wiersze kosmiczne, nawet bardzo,

w związku z tym muszę trochę pomarudzić :)

Jak dla mnie - tytuł dopowiada zdecydowanie za dużo.

Poza tym - trochę przeczasownikowany ten tekst, w moim odczuciu,

narracja zbliżona do prozy poetyckiej sprawia, że działania podjęte przez podmiot przyćmiewają klimat.

Dobrze, że jest spójnie i łańcuch przyczynowo-skutkowy istnieje w tym utworze,

ale dla mnie jest to zbyt wyraźnie nakreślone, jak na wiersz.

Mam nadzieję, że mi wybaczysz :)

Pozdrawiam :)