Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

nośnik


Rekomendowane odpowiedzi

oddech żyje w nieskończoności
która otwiera się na ogród
znam tupot szcześciu nóg znam
jak świegot ptasi o poranku

 

co hejnał znaczy kiedy leżysz
przy mym boku niczym wystrzał
znam oczy które patrzą sztuką
nad oceanu gniew i uniesienie

 

idę o poranku nad morze
popołudnie smakuje jak wiśnia
myślę o jej wieszaweczku
i tonę na dniach w myślach

 

a przecież
chciałbym wiedzieć
że sekret świadomego życia
jak smak różowego ucha
tkwi
na moim mieczu

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie jestem pewna, czy treścią i celem twojego wiersza jest wyrażenie zagubienia, ale ja czytając go co krok się gubię... Docieram do jakiegoś obrazu, wchodzę w niego i w tym momencie znika lub zmienia się w inny... I jestem nieco rozczarowana, bo poczułam już jego przedsmak. To nie jest krytyka z mojej strony, ale raczej przekazanie stanu, w który wprowadza mnie twój wiersz. Czy to jest zamierzone?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...