Wiatr i dziewczyna

wiatr

pędzący chmury burzowe

zmęczony i zadyszany

spostrzegł piękną dziewczynę

stojącą na przystani

zapragnął we włosach odpocząć

więc lekko dłońmi pogładził

muskał, rozwiewał w powietrzu

poplątał

trochę przesadził

a ona

stała wpatrzona

gdzie woda styka się z niebem

i wiatrem zniewolona

tęskniła, czekała na ciebie

04.08.2018r.

@MaksMara w formie ;)

@JaKuba śliczne dzięki, właśnie przy sobocie piję kawę i tak sobie piszę.

Udanego dnia :))

Wiesz, obraz byłby piękny, :) 

@MaksMara czytając miałem ten obraz przed oczami :) a jeden z jego elementów przyniósł inspirację :) mam nadzieję, że uda się coś napisać. Pozdrawiam i miłego twórczego dnia .

Dzisiaj będę miała bardzo twórczy dzień, biorę się za sprzątanie

Twój wiersz wprowadza bardzo obrazowo w piękną, zmysłowo-duchową sytuację.., aż się chce, by nastąpił dalszy ciąg...

Miły, ciepły i delikatny obraz. Nie to że w odwecie :D za czepiactwo, ale powyższy fragmencik gryzie mnie w oko leciutko. Może powinno być: rozwiewał, w powietrzu plątał, lub z powietrzem plątał?

Dzień dobry :) 

Słuszna uwaga, w powietrzu, lepiej wygląda :)

Witam -  wierszy mądrych o miłości trudno się czepiać -  więc tyle tylko  o tym wierszu.

                                                                                                                                                                     Pozd.serdecznie

Bardzo mi przyjemnie, że czytasz,

pozdrawiam :)

Bardzo dziękuję za miłe słowa,

może wymyślę ciąg dalszy, zobaczę :)

lekki, miły i pzyjemny

Dziękuję Wojciechu :)