... (znów)

W staram się żyć 

nadal kluczowe jest staram 

tego nie widać po stroju

Znów szukałam 

grzybów jak sensu 

las musi mieć wilgoć

wysysam ją myślami

Gdy płaczę lub płonę

uczuć jest więcej 

a potem szukanie

Spójrz

z gniazda coś wypadło  

zwapniałe

jakby jajko

Dzień dobry,

Pani Beato

wiersz z przyjemnością przeczytałem.

Publiczna interpretacja zbyteczna, a przede wszystkim niewskazana,

gdyż odbiera innym potencjalnym czytelnikom przyjemność subiektywnego odbioru.

Zakończenie widziałbym tak, co wcale nie musi oznaczać,

że moje widzimisię, jest jakimś wyznacznikiem:

Spójrz

z gniazda coś wypadło 

zwapniałe

a’la jajo

Dziękuję za miłą, poranną lekturę.

Mój miły Wiktorze,

nie wiem czy przy tak pięknym (choć upalnym) dniu te smutasy mogą być miłą lekturą ;) ale skoro napisałeś, to nie podważam. Zmieniłam wg sugestii. 

I skróciłam co zbędne. Dziękuję i całuję, 

bb

Jakbyś czytała w moich myślach, lecz nie zawsze to, co czuję, potrafię ubrać w słowa, Tobie wychodzi to b. zmysłowo.

:)))

Beatko

zerkam tu od czasu do czasu, bo pierwszy wers nie daje mi spokoju.

Nie lubię cudzysłowu, ale tak myślę czy nie zapisać tak:

W "staram się żyć"

nadal kluczowe jest staram

a może kursywą.

Nie wiem.

Pierwsza myśl - Twoja - chyba najlepsza.

Wiktorze, zmienione, lepiej :).

Maryś, bo uczucia to archetypy. Czasem tylko słów brakuje. 

Dzięki kochani, również dzięki tym - co czytali. 

bb

Kurcze, jakby smutno..

Zatrzymał mnie Twój wiersz i trzyma...

Pozdrawiam!

jak można wymyślić tak piękne wersy ...

Beatko,

a gdyby troszeczkę, tyciu, tyciuteńko nawet nie zmienić, tylko przestawić to "coś"

Spójrz

z gniazda coś wypadło

zwapniałe

jakby jajko

Pozdrawiam

z wreszcie chłodnego

znadmorza :)

(razem pisane)