pejzaż z rozmachem

i nie powstał żaden piękny wiersz

mimo że pejzaż był przeogromny z rozmachem

klif wielka ściana lasu słońca krwawa łuna

morze pochłaniające ją z nabrzmiałą porą

zmierzchu

najpiękniejszy widok zapierający dech

nie ma większego znaczenia

gdy sieć tak jak wczoraj  pusta jest

jutro niewiele zmienia

choć

drugi brzeg mami obiecuje

lecz w gruncie rzeczy dobrze wiesz

mieszka tam człowiek

który tak samo widzi

czuje

Ten drugi człowiek,to albo ten sam w lustrze, albo inaczej widzi i czuje. Inaczej być nie może.

Pozdrawiam, ładnie napisane :)

Kredensie, 

w zasadzie Twoimi tekstami delektuję się bez ale. Dla mnie jesteś marką, gwarantujesz jakość, celowane słowo, pogłębione spojrzenie. Tu jednak „napierającym” i „zapierający” - zbyt blisko siebie wyrosło i zatrzymuje mnie w czytaniu, oraz ostatnia zwrotka bez dobitniejszej „kropki” - ucieka. Niby puenta jest, ale nie ukorzenia wiersza a raczej rozluźnia go. A przecież przekaz od początku jest cenny i jasny. 

Brawo, choć tym razem się jak rzep uczepiłam. ;) 

bb

dzięki za uwagi poprawiłam tekst

pozdrawiam Kredens

To może ja też swoje dorzucę;

tytuł fatalnie banalny, poza tym

aż 6 "i" w tych zaledwie kilkunastu wersach

zdecydowanie bez "spod pióra", bo w końcu gdzie rodzi się wiersz jak nie spod pióra,

no oczywiście spod klawiatury też;

 a nie lepiej krwawa łuna słońca?

zdecydowanie bez "jest", wtedy zabrzmi:

gdy sieć tak jak wczoraj i dzisiaj pusta

a jutro niewiele zmienia

cztery spójniki - wyrzucone,

dają taki tekst - chyba lepszy

choć

drugi brzeg mami obiecuje

w gruncie rzeczy dobrze wiesz

mieszka tam człowiek

który tak samo widzi

czuje 

Pozdrawiam

z porannym słoneczkiem ukochanym :)

którego mam dość :(



coś bym zmienił o pustych sieciach. Ale to moja sugestia. Pozdrawiam

Dziékuję bardzo słuszne uwagi

Witam ciekawy wiersz, miło się czyta, pozdrawiam!!!!!!!!!!!!!!!!!

trochę zmieniłam , dzięki za czytanie pozdrawiam