Człowieku jesteś śmieciem

człowieku czy ty wiesz

kim ty naprawdę jesteś 

we wszechświecie - czy 

coś w nim znaczysz

więc powiem ci prawdę

jesteś w nim niczym

kosmicznym śmieciem

który nic nie znaczy

on jest zbyt poważny

by martwić się czymś

co jest odwrotne - bo

nie ma w sobie

tyle powagi z której 

zbudowany  wszechświat

którego ważną częścią

jest nam nieznane 

No Waldemarze, tutaj pocisnąłeś :) Człowiek jest śmieciem wszechświata. 

Skąd tyle nienawiści do człowieka?

Człowiek jest wytworem Wszechświata, a więc niezbędnym jego elementem, bo Wszechświat jako zamysł Boga jest doskonały.

Pozdr.

Witam -  nie pocisnąłem widzę to z punktu naukowego nie religijnego - nie ma w tym grama nienawiści to jest fakt.

Jesteśmy we wszechświecie małą drobinką nic nie znaczącą w tym ogromie  - nic od człowieka nie zależy

jesteśmy zbyt mali by coś w nim zmienić - ja nikogo nie obrażam po prostu  wyznaje swój punkt widzenia

do którego mam prawo.

Mam nadzieje że mnie zrozumiesz  - jako katoliczka masz prawo bronić  się ale to prawdy nie zmieni.

Za obecności komentarz wielkie dziękuje.

                                                                                                                                                                                               Spokojnej nocy ci życzę

                                                                                                                                                                                               i kosmicznych snów      

Witam -  miło że zatrzymałeś się przy wierszu - dziękuje za to podziękowanie - z poezją jak z przysłowiem - raz z górki a raz pod.

Widać dziś mi wyszło.

                                                                                                                                                                                                                                       Pozd.

Waldemarze, mi sie wydaj właśnie odwrotnie, że patrzysz z religijnego punktu widzenia, a ja z naukowego :)

Witam ponownie -  nie moja droga nie patrze z religijnego punktu - ale domyślam się co jest tego powodem.

ON JEST ZBYT POWAŻNY - to fragment z wiersza - i nie chodzi tu o Boga tylko o wszechświat który rządzi się swoimi prawami.

                                                                                                                                                                      Jeszcze raz życzę miłego

No, to też jest ostry i istotny tekst.

Lubię takie pisanie,

ale moja humanistyczna próżność nie pozwala mi się z przekazem zgodzić,

wolę się łudzić, iż coś znaczę,

a moje życie ma sens, przynajmniej wtedy, gdy postaram mu się go nadać.

Wszechświat jest ogromny, w związku z tym,

nasza pozycja w nim jest taka jaka jest,

mało wiemy i mało mamy możliwości - przynajmniej obecnie.

Można idealistycznie wierzyć, że kiedyś to się zmieni, tylko...

czy wtedy będzie nam lepiej? Znów temat do szerokich rozważań,

ostatnio bierze mnie na filozofowanie po czytaniu Twoich utworów.

Pozdrawiam serdecznie :)

Witam  -  cieszy mnie że lubisz taki sposób pisania - wiem że to są trudne tematy no ale ktoś musi jak to mówią.

Jeszcze raz dziękuje za to że czytasz.

                                                                                                                                      Udanej niedzieli okraszonej uśmiechem życzę

Witam ponownie - to są mocne argumenty  - tylko większość się z nimi nie zgodzi ...

Ale niestety tak to działa.

                                                                                                                                                           Pozdrowionka ślę

Ithiel, bardzo trafnie i umiejętnie zasygnalizowałeś obecnie rozwijające się i nabierające tempa zjawisko, a mianowicie: w zaawansowanym technologicznie świecie,  rozluźnieniu ulegają, a nawet zanikają ludzkie więzy z otoczeniem, z drugim człowiekiem, co objawia się niszczeniem ponadczasowych wartości rodzinnych, zanikiem moralności, lekceważenie etyki, zagmatwanie dobra ze złem, 

zgodnie z przesłaniem wiersza Waldemara - człowiek staje się śmieciem na własne życzenie.  I już pomijając cały wszechświat, który jest w końcu naszym niepojętym sprzymierzeńcem, człowiek jako „mały proch” sam idzie w kierunku wysypiska śmieci, tego fizycznego i etycznego.