na ulicy lunatyków

trzy minuty po północy

świat zatrzymał się w bezruchu
bym Cię znalazł w mgnieniu oka

choć zamknięte mam powieki

na ulicy lunatyków

starsza Pani po trzydziestce
sprzeda miłość na patyku

i dopłaci jeśli zechcesz

na wystawie warg spuchniętych

siksy szczerzą swe zębiska
manekiny liczą utarg

dziś handlowy wtorkopiątek

z ciał na miarę wykrojonych

smród unosi się nowości
trubadurki pieją hymny

portmonetek i podwiązek

na ławeczce nieobecnych

siedzisz lekko zawstydzona
w mej koszulce, bez make-upu
w cudnie potarganych włosach

a ja patrzę zachwycony
w Twoje piękno normalności
na ulicy lunatyków

gdzie już nic nie znaczy kochać
 

Fajnie się czyta do momentu: z uszytych na miarę ciał, tu się zacinam,

może:  z ciał na miarę wykrojonych

             smród unosi się nowości

             ......................................

           na ulicy lunatyków

          nie ma prawdziwej miłości

A Ulica nierządu?

Fajny tekst Ci wyszedł :)

Bardzo misiępodoba :)

Dziękuję bardzo za trafne rady :) kilka zaimplementowałem :) pozdrawiam serdecznie

Jest super

Dobry, mocny wiersz z istotnym przesłaniem,

fajnie, zgrabnie poprowadzony, ciekawe neologizmy.

Ujmująca pointa.

Widzę, że po lifitingu, ale takie poprawki mogę zaakceptować :)

Pozdrawiam :)

Super 

Toż ten wiersz jest prze-cu-do-wny, taki prawdziwy, czysty zachwyt. 

Pozdrawiam :)

Teraz 'to' dopiero przeczytałam, ot, życie...

:)

Dzięki za wizytę @Miraclea i @Dag :)