Samotnik

Siedzę sobie samemu, cichutko wśród czterech ścian i nie wiem co zrobić, by znów nie czuć się sam. Napiszę, więc parę linijek, o tym co zrobić chcę, ale wciąż nie wiem jak rozpocząć mam. Zostawiam wszystko na później i znowu jak ten samotnik siedzę i cichutko łkam.

Może by odważne łzy popłyną? To pomaga. 

Witam -   trudny i bolący wiersz Łukaszu - ale głowa do góry przecież lepsze musi nadejść.

I jeszcze małe ale -  pisz jak się pisze wiersze  ich szykiem nie jak reportaż.                                                                                                                                                                        Pozd.

Podepnę się pod Waldka,

bo mi taki układ tekstu też niezbyt przypada.

Co do myśli przewodniej- osobiście nawet tę samotność lubię,

są gorsze rzeczy na świecie. Ale rozumiem, że osamotnienie jest tu bliskoznaczne z bezsilnością,

stąd całe nieszczęście Peela. Osobiście nie lubię, gdy ludzie stawiają samotność i bezradność na równi,

dla mnie nie są to tożsame pojęcia. Niemniej spodobało mi się, że Peel poszukuje pocieszenia w literaturze, 

próbuje pisać (co też mu się niezbyt udaje) :)

Co do technicznej strony wiersza,

to mogłabym z pewnymi wycinkami przekopiować swój poprzedni komentarz pod Twoim tekstem.

Ale się aż tak tym nie przejmuj, pisz dalej - przynajmniej wyładujesz emocje :)

Zostawię jeszcze od siebie "parę linijek" w odp. na Twój utwór:

pisz linijki gdyś smutny

mogą być nawet nieskładne

kreśl piórem w powietrzu głupoty

i ogniem natchnienia stal hartuj

Pozdrawiam :)

co to znaczy ,,Peela"??

PL = podmiot liryczny