zagrodowa rebelia

żal gdy się traci wspaniały żłób

zwłaszcza że pełen tłustych synekur

płakała klacz bo żaden drób

nie dał posłuchu leśnemu echu

choć rogacizny zebrał się wianek

chętny by użyć wszelakich sił

wyryczał wszystkie hasła już znane

się zapowietrzył  i w ciszy tkwił

z lasu dochodzą wciąż strzępy głosów

że demokracji w zagrodzie brak

a na podwórku cisza i spokój

zwierząt lwia większość swe miejsce zna

lecz gospodarzu  nie spij spokojnie

zabezpieczenia przynajmniej zrób

żłobu nie odda nikt dobrowolnie

bo tutaj walka tylko o żłób

Witaj Jacku -  może i zgrabny ale mnie polityka brzydzi a czemu  wiadomo...

Więc tylko tyle o twoim wierszu dziś.

                                                                                                                                                   Pozd.

W smutnej melodi znajomy fakt

Mało oryginalne.

I technicznie słabe.

uważam,że wiersz napisany z polotem,a co do polityki-wolę stać z boku,myślę,że kiedy nasze życie widzimy z perspektywy krzyża,łatwiej jest pogodzić się z rzeczywistością-dobrze jest jest pokładać ufność w Bogu,że wszystko ma sens:)

Powiem krótko. tekst świetny i przemyślany do tego trafia w sedno. Zaraz przychodzi na myśl Folwark zwierzęcy Orwella :) pozdrawiam

dzięki za opinie i serducha

pisane w tzw błysku - błąd w warsztacie

zdania podzielone i o to idzie a każdy temat jest dobry

Pozdrawiam Jacek

Temat nieznośny, ale lubię, gdy ktoś go dotyka. Cóż... w treści aż za dużo prawdy, niestety.

Pozdrawiam.

dzięki Natko

nie bójmy się i piszmy o wszystkim :))

Pozdrawiam

Aż ciśnie się na usta - niestety!

Wg mnie wiersz bardzo dobry a takie pisane w błysku z reguły mają w sobie to coś :)

Dobre i niestety nie traci na aktualności, a wręcz zyskuje.

Pozdrawiam :)

dziś ciągle ktoś traci i ktoś inny zyskuje :))

Dzięki Pozdrawiam Jacek

Bożenko - wszystko się sprowadza do walki o żłób ale jeśli przy okazji społeczeństwo zyskuje to sukces, tragedia gdy jest okradane

Dzięki Jacek :)