Ostatnia szansa Bożeny

Proszę siadać ciastko i kawa

Tu jest krzesełko a tu jest ława

Jakże dziś pani pomóc mogę?

Byleby szybko wyruszam w drogę

Pani mi mówi - błękit nad nami Bóg maluje

A człowiek go tylko naśladuje

Pani Bożenko - a te krzesełka

To takie nic to taka pchełka?

Bóg ich nie zesłał kształt powstał w głowie

Pani Bożenko wypraszam sobie

Kształt to poezja? - co pani bredzi

Natchnienia nie ma to w mózgu siedzi

Ktoś kto wymyślił jakąś duszę

W piekle za karę cierpi katusze

A czy ciasteczka odstawić mogę ?

Bo jest mi spieszno wyruszam w drogę

Kim jest podmiot liryczny? 

Ciekawy pomysł na wiersz.

Oj, chyba Częstochowa po drodze była i kram z wyświechtanymi rymami z recyclingu za pół ceny. 

Mi się podoba ta częstochowa

więc przy stoliku przykucnę sobie

wsłucham w rozmowę 

Kształt ważny ważna także i dusza

oo późna pora cześć w drogę ruszam

Ja już wiele razy pisałem i tu i tam, że wiersze należy czytać głośno i wtedy  całkiem się je inaczej odbiera.

Rymy takie są jakie są bo pasują do konwencji i treści wiersza.

To jest spotkanie ambasadora z prostytutką...

Nie pasuje? No to proszę uruchomić swoją wyobraźnię.

...

Dialogi Platona się kłaniają.