Po

Mysz przysiadła na katafalku

zgięta w modlitewnym zastoju

wróbel wyćwierkał Orbi et orbis

stojąc rozkrokiem na ambonie

a gromnica spalała kurz z motyli

krążących aureolicznie

Dzięcioł  na krzyżu przybijał  gwóźdź

owieczka czekała na znak Pana

nad trumną zwisała chorągiew bezbożników

sklejona z bandaży w kolorze arsenu

wąż z bogobojną ciszą sunął do zachrystii

Nikt nie zauważył ziarna

zapomnianego na śmierć

Kiedy zmartwychwstanie zielonym kolorem

nasze zwierzęta uciekną w popłochu

Witaj - byłem przeczytałem  mimo że nie w moim stylu - wole nie zabierać głosu w tak kruchej materii. - wybacz mą cisze.

                                                                                                                                                                                                                                   Pozd.

metafora za metaforą a ja nic nie kumam, folwark zwierzęcy w nowym wydaniu czy co? czy te zwierzątka to my albo nasze niechlubne odczucia?

proszę mnie oświecić

pozdrawiam kredens

A może bezbożnicy, a może nasze grzechy, a może to czy tamto.

Nie jest ważne co autorem miał na mysli, ważne jest co czytelnik przeczytał i odczytał. To jest trochę jak z malarstwem abstrakcjonistycznym.

A to już zależy od wyobraźni, nie tylko malarskiej.

Ano tak , wazne jest wrażenie , zresztą szłam w  dobrym kierunku , teraz tak myślę

pozdrawiam Kredens

Czasem piekny obraz mozna zachlapac farbami. Niestety musze sie podpisac pod slowami Kredensu. Za duzo metafor jak dla mnie i przez to wiersz staje sie nieczytelny. Pozdrawiam