współlokatorka

przychodzisz wieczorem
bez słowa
stukasz szpilkami o parkiet
znikasz
za ścianą ciszy i wstydu
jak zwykle
zapach magiczny przenosisz
nie umiem
przestać myśleć
bez serca
nie chcę próbować
żyć nieobecnością
oddychać tęsknotą
gdy zrozumiesz
tak trudno
może być
nawet w łóżku
za późno
moralność wybierać
i wracać
co rano
nie będzie
cicho
do kogo
samotność przychodzi
po więcej

Wiersz b. dobry. Podobają mi się krótkie frazy. 

Stuk obcasów, wybierać moralność i:

JaKuba serducho daję.    

Przede wszystkim za ruch w wierszu, sposób jego ukazania. Justyna. 

dziękuję bardzo :) pozdrawiam 

JaKuba, :)) Miłego dnia. 

Mnie wersy z sercem i z łóżkiem zbytnio nie leżą,

bez nich wiersz nadal miałby zakamuflowany przekaz.

Pozdrowionka

Witam bardzo smaczny wiersz - więcej takich pokazuj.

                                                                                                             Pozd.

Wiersz puścił mi film w głowie, ożywił słowa, także to jego zaleta. Nie jestem pewna, czy dobrze sobie interpretuję, ale przecież nie będę wypytywać o relacje ze współlokatorką;) tym bardziej, że może być fikcją literacką;) pzdr