apostołowie prawdy

apostołowie prawdy, na rzeź prowadzą tłumy

radosne, uśmiechnięte cel każdy z nich rozumie

korporacyjny sztandar co raj im obiecuje

jest dobrą motywacją tego wyścigu szczurów

lemingów zwarta horda, momoną uskrzydlona

naszprycowana kawą i sensem swych dokonań

dzisiaj wydłuża  dobę, by normy swoje spełnić

najlepsi to żołnierze i firmie zawsze wierni

bezmyślni noworysze, zalążki klasy średniej

na kredyt życie biorą, w uczuciach raczej bierni

galeria ich kościołem, najlepsze wolne związki

na stałe czasu niema, bo praca, obowiązki

wciąż żyją w przeświadczeniu, że kraj ten rozwijają

niestety, ile tracą o tym zapominają

a gdy duszności łapią, bo są już wypaleni

skaczą w przepaść niebytu, nikomu niepotrzebni

apostołowie dalej, uzupełniają stado

chętnych jest coraz więcej, problemu z tym nie mają

oni zostają zawsze, lemingów nie brakuje

i ciągle wygrywają, głupota dalej  królem

Protest song...

Fajnie, ale to taka kawa podana wprost na ławę. Za dużo frazesów, za mało niuansów.

  Zgadzam się z Tobą.

  Taka szafa z IKEI. Prosta w konstrukcji, a po złożeniu,  pusta w środku.

                                                                                                 pozdrawiam

Tytuł dobry. Apostoł to wysłannik. Wiesz, tytuł doskonały. 

Wersy:

B. wymowne.        Justyna. 

 Dziękuję Justyno.

Unikam całe życie korpo-apostołów, chociaż raz było blisko , ale ….

                                                                                                                             pozdrawiam