woda

Heheh, celnie i kąśliwie.

Lubię! 

Jestem na tak.

jeśli jest kąśliwe - to przepraszam

miało byc celne

Dzięki pozdrawiam Jacek

i ja też :)))

Dzięki pozdrawiam Jacek

wyszeptać wykrzyczeć wywnętrzyć

w wers zamknąć życia rozterki

zapisać na kartce papieru

nie zawsze z żołnierską precyzją 

spisane na prędce z nadzieją

że ktoś je zdoła rozwikłać 

że ktoś po prostu wysłucha

Witam serdecznie Jacku -  też jestem za wierszem  - ciekawie i już...

                                                                                                                                 Pozd.

a może po prostu wydalić

zapomnieć zakopać zasypać

lub w rękaw się komuś wyżalić

zakończyć by z losem być kwita

dzięki Waldku

Pozdrawiam

Heh ciekawie opisane lanie wody:) szczególnie ta ostatnia strofa;) 

woda choć bezbarwna 

smakuje subiektywnie

po jednych - ta sama

spłynie jak po kaczce

innym zapełni studnię

;)

tylko forma wierszowana ?

 a to niby dlaczego?

pozdrawiam Kredens

no właśnie lanie wody

czysta woda ma subiektywny smak

a ilość jej zawsze jest różna

i leje się często - to jest fakt

czy zdoła ją wchłonąć studnia?

:))

Dzięki Pozdrawiam

nie łapię a co idzie z formą wierszowaną?

Pozdrawiam

beta.b i czarna wdowa 12 - dzięki za serducha:)

Pozdrawiam

Studnie są subiektywne;) Gleby też, coś dla jednych jest nawozem, dla innych trucizną. Jednym treść zapachnie i zatrzepocze skrzydłem motyla, drugim jest niepotrzebnym zlepkiem słów i marnacją czasu. Jedni nurzają się w romantycznych balladach i zachwycają po prostu pięknem słowa, kunsztem, szkicem pejzaży - drudzy szukają sosu, znaczenia, przesłania, myśli. Czyż nie? Wszystko jest subiektywne, jak to uwielbiam zaznaczać. Czy wiersze mówiące wyłącznie o uczuciach lub swoim samopoczuciu są laniem wody? Dla wielu tak. Czy wiersz, w którym chce się przekazać jakąś myśl - być może przegadaną, być może wyświechtaną i przemaglowaną już od każdej strony? Nihil novi przecież. Ale fajnie, że potrafią nas te powtarzalności i tak czasem ująć - subiektywnie rzecz jasna:D  

Najmocniej przepraszam, ale nie wydaje mi się, by romantyczne ballady były pozbawione myśli, sosu, znaczenia i przesłania. Oj, nie ;)

"chlapiąc bez rytmu i rymu'' - rytm owszem nieodzowny ale czy rym musi być, aby zaistniała poezja ? przecież lać wodę można również stosując formę wierszowaną i zachowując rytm, chyba , że poeta powiedział -  nie dość , że bez rymu i rytmu to jeszcze leje wodę , ale to taki mój wkładzik w ogólne rozważania pod wierszem , tylko tyle

pozdrawiam Kredens

hhe Czaru, ja w tamtym komentarzu bardziej zadaję pytania i odnoszę się do subiektywności. Bo dla jednych, szczególnie antyromantyków, stratą czasu będą opisy przyrody, czy piękna kobiety, czy czegokolwiek, bo racja, są to czasem tylko ładnie brzmiące i pieknie płynące słowa. I dla jednych ma to jakieś znaczenie, wrażenie, dla innych nie. Nie zarzucam, że coś nie ma przesłania czy myśli. Każdy odczuwa po swojemu i bierze coś dla siebie lub nie. Choćby na tym forum, patrząc na komentarze, widzę różne światy, gdy dla mnie coś np. ma wartość (jakąś dla mnie, nie ważne czy smak wiersza, czy jego myśl), a ktoś pisze, że sorry, ten wiersz nic nie mówi. I nie ma co się gniewać, jednym coś zaśpiewa, innym nie

ja nigdzie nie powiedziałem, że wiersz to koniecznie rym i rytm

Są doskonałe wiersze wolne, które bronią się same i te tutaj co jakiś czas się trafiają.

Ja nie umiem pisać wierszy białych gdyż dla mnie winny być lapidarne obdarzone spójną metaforyką - treściwe.

Przyjmując to kryterium, tutaj jest prawie proza wierszowana - nie liczne trafiają się rybki, które czasem uda się złowić.

Pozdrawiam Jacek

ps. do pasji natomiast doprowadza mnie pisanie rymem bez zasad

rytm - jak pies siusiał a i rym tu i ówdzie  - jest to lekceważenie czytelnika

rozumiem ktoś się gdzieś pomyli, ale nie jak wypadło i chociaż czasem w takim tworku są pomysły - to szkoda

jeśli się decydujemy pisać wiersz rymowany to on ma swoje prawa i reguły, które należy przestrzegać