Kantalabria nocą

z Kantalabrii nocą umyka powietrze
jak z serca w którym zabrakło hemoglobiny
miasto powoli się płaszczy karleje do wysokości 
harfy którą zostawił anioł kiedy wyszarpał wszystkie struny
właściciele domów i lokatorzy umierają około drugiej nad ranem
zostawiając włączone telewizory kochanki i bezpańskie dzieci
czasami w złudnej nadziei cudu otwierają okna
i tylko tym którzy kradną sąsiada ostatnie
łyżki tlenu z azotowej grochówki
dane jest przez Pana ujrzeć
Lewiatana w kształcie
martwego wieloryba

... umyka powietrze, z... kanta - śpiewa, le labra - usta... i mamy "kantalabria nocą"...

Teraz już wiem, że czasem warto Cię poczytać.

Ten 'kawałek' jest ciekawie poprowadzony. To nie tylko 'śpiew' (nocny), to także nocne obserwacje

prowadzone przez narratora, a w tle, jak dla mnie,  wyczuwa się delikatny erotyzm....

ps. jeżeli "zbłądziłam", sorry.